Brighton-Blankenberge (5/6)

haveningang Brighton

Beachy Head 

donderdag 29 september : voor het ochtendkrieken staan we al weer op en vervolgen onze reis. Bij het verlaten van Brighton blijkt duidelijk hoe het verloop van de vaargeul is, waar we bij aankomst zo naar moesten gissen. Van het onbijt genieten we op zee, als de zon al boven de kim klimt.

de seven sisters in volle glorie !

In de richting van Eastbourne doemen al snel de beroemde Seven Sisters en Beachy Head op (zie voorgaande blogs). Met deze uitzonderlijke weersomstandigheden varen we vlak voor de uitstekende rots van Beachy Head, en kunnen zowel de oude als de 'nieuwe' vuurtoren van dichtbij bewonderen. 



Royal Sovereign vuurtoren

Beachy Head van dcihtbij.. 

Vanaf Beachy Head zetten we koers naar het vuurtoreneiland  Royal Sovereign, dat in de plaats is gekomen van het vroegere lichtschip dat waarschuwde voor de ondieptes in die omgeving.

Na passage van de Royal Sovereign zetten we koers naar Dungeness, waar dicht aan zee een grote kernreactor is gebouwd die een groot deel van Zuid Engeland van stroom voorziet. Het is zo'n lelijk complex dat je daar geen foto aan wilt besteden.

Na Dungeness buigen we af in NO richting, de koers is de SW Goodwin boei, waar we de oversteek naar Calais zullen maken. We passeren Dover, waar de grote ferries met hoge snelheid aan- en af varen. Intussen krijgen we steeds meer stroom mee, en halen op een gegeven moment zelfs 10,8 knoop snelheid over de grond. We melden ons keurig bij Dover Traffic Control met alle gegevens en de mededeling dat we de oversteek naar Calais gaan maken, dwars door de drukbevaren shipping lanes. De shipping lanes dien je qua kompaskoers zoveel als mogelijk loodrecht op de richting van de lanes over te steken, om de tijd dat je er doorheen kruist zo kort mogelijk te houden.

Achter ons vaart een groot  Nederlands zeilschip zonder zich gemeld te hebben volledig verkeerd de shipping lanes in. Dover roept hem op, na een paar vergeefse oproepen, en het dreigement andere maatregelen te nemen, zoals het sturen van de Kustwacht met alle daaraan verbonden konsekwenties, meldt de zondaar zich. In gebrekkig Engels laat hij blijken geen idee te hebben wat hij aan het doen is. Hij wordt op typisch Engelse wijze beleefd doch zeer dringend verzocht zich aan de regels te houden. Een Franse zeiler die in de buurt vaart, draait na overleg met Dover zelfs om, vaart naar de Nederlander toe en legt hem uit hoe te varen. Na die preek vaart hij keurig in ons zog richting Franse kust. Hij wordt door Dover op onnavolgbare wijze bedankt voor de medewerking. Van dit Engels taalgebruik kan ik echt genieten. Het is een schril contrast met hoe we in Nederland op de marifoon met elkaar omgaan ! 

Voorbij Calais varen we door de beboeide maar niet erg boeiende 'Passe de l'Est' en het 'Chenal Intermediaire' in de richting van Duinkerken en de Belgische kust. In de licht nevelige avondschemering maak ik een paar sfeerplaatjes van passerende schepen. We varen net buiten de boeien om de grote jongens de ruimte te geven. Ze varen hier in de vaargeul (gelukkig) al niet meer op topsnelheid.

Bij de Belgische grens is de zon al in zee gezonken en varen we in het donker richting Blankenberge, de bestemming voor vandaag. Bij de Frans-Belgische grens maakt een vaargeul een scherpe knik, lokaal bekend als de Zuyd Coote Pas. Waarschijnlijk omdat de boeien precies in het grensgebied liggen wordt er gebakkeleid wie dat moet betalen, want er is duidelijk bespaard op het aantal. In plaats van zoals gebruikelijk paartjes rode en groene boeien, ligt hier steeds maar een boei van een kleur, en moet je zelf maar uitzoeken wat de boeienrichting is om te weten aan welke kant het vaarwater ligt. De elektronica van de stuurinrichting raakt hiervan waarschijnlijk de kluts kwijt, want om onverklaarbare redenen draaien we zomaar een ererondje. Er gebeuren wel meer onverklaarbare dingen in de Raymarine installatie, er is bij de montage of calibratie waarschijnlijk een foutje gemaakt, want we raken regelmatig van de uitgezette koers. Maar met twee paar oplettende ogen aan boord leidt dat gelukkig niet tot ongelukken.

Bij het binnenvaren van de Belgische territoriale wateren gaat de zon onder, en varen we verder in het donker. Ter hoogte van Nieuwpoort worden we plotseling verblind door een fel zoeklicht, en worden we per marifoon opgeroepen ons bekend te maken. We zijn kennelijk al een tijdje gevolgd door een volledig donker gekleurde boot met gedoofde navigatieverlichting, die we ook op de radar niet hebben gezien, we worden volkomen verrast. Die Belgen kunnen zeker niet lezen, want de bootnaam staat met koeienletters op de boot. Maar een strenge stem met hevig Belgisch accent die meldt dat hier de Belgische politie spreekt, laat geen ruimte voor grapjes. Na meerdere keren de bootnaam in het international alfabet gespeld te hebben (wat zijn die gasten traag van begrip, of kunnen ze niet schrijven ?), en het verstrekken van alle mogelijke gegevens zijn de twijfels over onze bedoelingen kennelijk weggenomen, en mogen we verder varen. De navigatieverlichting bij de politie gaat weer uit en weg stuiven ze in stealth mode, op zoek naar een nieuwe prooi.

Na enige tijd komt Blankenberge in zicht op de plotter, en om twee uur 's nachts varen we bij laag water tussen het in het donker nogal spookachtig aandoende staketsel door in de richting van de ons welbekende Scarphout Yacht Club, en vinden een plaatsje aan de langssteiger.

Vandaag gevaren :  136 mijl ; totaal tot nu toe 191 mijl vanaf Southampton.

(door op de foto's een of twee keer te klikken kunnen ze in groter formaat worden weergegeven)

Southampton-Brighton (4/6)

Sluisje Hythe Marina

de Solent

woensdag 28 september :  na een iets vertraagde vliegreis met FlyBE vanaf Schiphol worden we opgehaald door de Engelse vertegenwoordiger. Die had de boot na de Boatshow in de Hythe Marina village gelegd, aan het water op flinke afstand tegenover Southampton.  De goede man wilde natuurlijk ook wel eens in zo'n mooie boot varen.  Na een korte inspectieronde vertrekken  we meteen, en moeten door het piepkleine sluisje van de marina naar buiten worden geschut.
Door de maanstand is het rond deze tijd springtij, wat betekent dat de getijverschillen en de stroomsnelheden rond deze datum op z'n hoogst zijn. Het kan in je voordeel en je nadeel werken. Dat laatste merken we op weg naar de Solent, een paar knoop stroom tegen scheelt al gauw qua snelheid over de grond een slok op een borrel. We verliezen hier drie tot vier knopen snelheid, daarmee wordt onze snelheid over de grond praktisch gehalveerd (voor de niet zeelui : 1 knoop = 1 zeemijl per uur, 1 zeemijl = 1852 meter, dit is 1 boogminuut op de de doorsnede van de aarde ter plaatse van het middelpunt en de polen)

No man's land fort

flinke stroom tegen ...

Op de Solent staat een straf windje, er wordt ook druk gezeild. Bij het verlaten van de East Solent passeren we Portsmouth , een belangrijke marinehaven en één van de thuishavens van de Royal Navy. Om de toegang naar de Solent te controleren en zonodig te blokkeren, zijn in  lang vervlogen tijden twee gigantische forten gebouwd, het No man's land fort  en het Horse Sand fort . Om in de Wereldoorlogen onderzeeërs de toegang te blokkeren, zijn op een diepte van ca 2 meter onder water vanaf beide forten naar het vasteland omvangrijke barrières  gebouwd, en tussen de forten werden 's nachts torpedonetten gespannen. Overigens hebben niet alleen forten, maar ook boeien hier bijzondere namen : Spithead, Horse Tail, Nab End. We varen tussen de Boulder en de Street boei over de ondiepte The Looe oostwaarts. Als we het getij op de nog te varen route nauwkeurig bekijken, blijkt dat we in Dover niet op een gunstig tijdstip zullen aankomen.

..de gang erin naar Brighton..

Omdat we vanmorgen al heel vroeg vanaf huis zijn vertrokken, en de hele nacht doorvaren ondanks het mooie weer geen aanlokkelijke optie is, besluiten we vanaf The Looe in rechte lijn naar de marina van Brighton te varen om een tijstop te maken en te overnachten. We naderen Brighton rond 10 uur 's avonds in het pikkedonker. De marina wordt tegen de elementen beschermd door reusachtige blokken beton, want het kan er aardig spoken (zie hier ). Door de grote getijverschillen en ook hoge stroomsnelheden wordt langs de kust veel zand en slik heen en weer gespoeld, dat bezinkt op plaatsen waar de stroomsnelheden klein zijn, zoals havens.  Baggeren is duur, sommige havens worden nooit gebaggerd en vallen bij laag water helemaal droog. In Brighton is een tussenweg gevonden : zolang het gaat worden boeitjes gelegd in de aanloopgeul als er nog voldoende water staat om binnen te lopen. Overdag is dat geen probleem, maar 's nachts zie je daar geen hand voor ogen. Gelukkig was de eerste piepkleine boei verlicht, maar de beheerders laten late binnenkomers dan aan hun lot over, en denken dat je die andere boeien dan ook wel ziet. Niet dus. Maar  gelukkig komen we zoekend en langzaam varend binnen zonder vast te lopen in de blubber, om vervolgens een volledig bezette gastensteiger aan te treffen ! Na veel gezoek langs alle steigers vinden we eindelijk een gaatje waar de boot past. We nemen nog een glas wijn met een hartigheidje om de veilige aankomst te vieren, en zoeken dan snel de kooi op. De eerste etappe richting Zeeland zit erop, een lange maar mooie dag.
Gevaren afstand : vandaag 55 mijl
(door op de foto's een of twee keer te klikken kunnen ze in groter formaat worden weergegeven)

Alle foto's van de reis zijn hier te bekijken

Klaar voor de reis (3/6)

We staan gepakt en gezakt, de laatste weer- wind- en golfvoorspellingen zijn binnengehaald. In de driehoek Ierland-IJsland-Groenland zit een hoop 'weer'- ellende. Het weer voor de komende dagen ziet er in onze streken nog steeds perfect uit, hoewel het hogedrukgebied dat ons het mooie weer bezorgt aan het eind van deze week afzwakt en steeds verder in NO richting verschuift.

De wind draait in de nacht van dinsdag op woensdag van westelijk naar zuidoostelijk. De voorspelde golfrichting is ook ZO, wat betekent dat we een groot deel dwarszees zullen varen, en dat kan knap hinderlijk zijn. De verwachte golfhoogte in de Solent is woensdag zo rond de 70 cm, voor de NL kust vrijdag nog minder, met een opleving donderdagmiddag naar 90 cm, en een golfrichting, die ter hoogte van Zeeland dan van ZW naar ZO draait. Qua golfhoogte lijkt het allemaal prima te doen, en zo niet dan kunnen we het stabilisatiesysteem eens uitproberen.

Jammergenoeg beschikt de boot die we overvaren niet over een AIS zender, zodat we op Marinetraffic ( http://www.marinetraffic.com/ais/nl/default.aspx ) niet te zien zullen zijn.

De weergoden - hoe goed zijn ze ons gezind ? (2/6)

Met dit prachtige weer, het lijkt de Indian Summer wel, zitten we ons te verbijten hoe het weer voor onze overtocht op de 28e zal zijn. Tegenwoordig kun je via internet de lange termijn Bracknell weerkaarten downloaden (KNMI gebruikt die ook voor z'n voorspellingen), en voor een nauwkeurige windvoorspelling zijn er voor iedere plaats op aarde de Amerikaanse Gribfiles, waar o.a. Windfinder gebruik van maakt.

De weerkaart (van 24/9) voor dinsdag ziet er fantastisch uit voor het gebied van het Kanaal en de Noordzee, voor woensdag ziet het er ook nog goed uit, maar voor de dagen daarna verzamelen zich op de Atlantische Oceaan maar liefst 6 lagedrukgebieden met de nodige fronten !
De windsnelheid hangt samen met de afstand tussen de isobaren, hoe kleiner de afstand hoe harder het waait. De windrichting verloopt ongeveer evenwijdig aan de isobaren, dus dat ziet er niet zo slecht uit.
Hopelijk houdt het hogedrukgebied boven Europa nog even stand, zolang dat er ligt kunnen de depressies op de oceaan bij ons weinig uitrichten. We wachten in spanning af !

Leuk reisje in het verschiet..(1/6)

Vanaf de Boatshow in Southampton (16-25 september, zie hier ) moet een 45 ft motorjacht over zee worden teruggevaren naar Port Zelande, een tocht van zo'n 250 zeemijl, ruim 460 km. Ik ben gevraagd als de helft van een tweekoppige bemanning deze klus uit te voeren. Een buitenkansje, het schip is van alle moderne apparatuur en gemakken voorzien, zelfs van stabilisatoren. Nu heb ik met een vergelijkbaar schip deze tocht al eens eerder, maar dan in tegenovergestelde richting gevaren. Prachtig !
We vliegen op de 28e in alle vroegte naar Southampton, en zoeken de boot op.

Vanuit Southampton voert de tocht via de Solent (een begrip voor veel zeilers) langs het eiland Wight naar het Kanaal. Via Eastbourne (Beachy Head, met prachtig uitzicht op de witte krijtrotsen, speciaal de Seven Sisters) en Dungeness richting Dover. Het is lastig navigeren met alle rotsen, zandbanken, grote getijverschillen en snelle stromingen. Klik op de kaarten voor een vergroting.

Rond Dover volgt dan de oversteek richting Calais / Duinkerken, dwars door de drukbevaren Shippping lanes in het Kanaal, waar zo'n 400 grote schepen per dag passeren, en daar doorheen slingeren zich veel snelvarende ferries tussen Engeland en Frankrijk. Met radarsystemen en zelfs met patrouillevliegtuigen word je nauwlettend in de gaten gehouden (zie hier).

Vanaf Calais richting Zeeland liggen parallel voor de Belgische kust banken, waar je nauwgezet tussendoor moet varen. Ter hoogte van de Westerschelde kruis je weer veel scheepvaartverkeer van en naar Antwerpen. Voor het laatste traject zijn er meerdere opties : via Vlissingen, Veerse meer naar de Oosterschelde, of via de sluis bij Neeltje Jans. De keuze hangt vooral van het weer af, en of we onderweg een stop maken om te slapen. Eenmaal  op de Oosterschelde gaat het via Keeten, Mastgat, Zijpe en de sluis bij Bruinisse naar de Grevelingen, waar helemaal aan het eind Port Zélande verscholen ligt.

Als de tocht vastere vormen gaat aannemen, zal ik dat in een blog melden, en zo mogelijk onderweg het blog bijhouden. Waarschijnlijk is het verloop ook te volgen via Marine Traffic, maar dat lukt alleen als er een AIS   zender aan boord is.

Bij storm varen we niet. Het kan in ons vaargebied reusachtig spoken, hier een spectaculair filmpje van de Franse kant van het Kanaal. Zulke golven kun je maar beter mijden .... Dit wil je niet meemaken !

dit is de boot die wordt overgevaren