vrijdag 28 oktober 2011

CHIP in de winterstalling


Gistermiddag dan eindelijk een gaatje in de gezamenlijke agenda's, en tijd om de CHIP naar de winterstalling te varen. De winterbeurt en het verwijderen van de zeilen had ik twee weken geleden al gedaan, nu stond na aankomst alleen het vullen van de motor met antivries en het legen van de watertank en de boiler nog op de lijst. De tocht van Herkingen naar Brouwershaven (bijna 9 mijl) was een genot op een vrijwel verlaten Grevelingen. Hier en daar nog een zeiltje en een paar winterstallers waar de zeilen al af waren. Een stevig windje B4 uit ZO richting en een waterig zonnetje. Met de wind en de golven bijna in de rug ging het in vlot tempo in 1 uur 15 minuten naar Brouwershaven, waar Irene al op de wal stond te wachten. Voor het vullen van de Yanmar met antivries moet de thermostaat worden verwijderd. Dat is door de Japanners tot een kunst verheven, want er ligt een goed verankerde hogedruk brandstofleiding precies op de plek waar je ruimte nodig hebt om de thermostaat eruit te krijgen. Daarna nog de aan bederf of verloopdatum onderhevige spullen van boord gehaald en de boot afgesloten. De gebroeders van Ast weten er verder wel raad mee, en na een tijdje ga ik wel eens kijken waar in de vernieuwde winterhal ze de CHIP hebben weggelegd.
Dit jaar hebben we door allerlei oorzaken niet zo veel gevaren met de eigen boot als we gewild zouden hebben, daartegenover is  de verhouding zeiluren / motoruren nog nooit zo gunstig geweest. We kijken al weer uit naar het volgende seizoen !


maandag 17 oktober 2011

Hindeloopen - Scharendijke per Linssen 41SL


Op donderdagmiddag  13 oktober meld ik me met Wim in Hindeloopen voor het overvaren van een fraaie Linssen 41SL naar Scharendijke, voor een grote onderhoudsbeurt bij de Zeeuwse Linssen dealer Jonkers Yachts. Het is een reis van bijna 250 km (zie routekaarten met de gevaren route). De weergoden zijn ons, net als bij de trip vanuit Southampton, weer zeer goed gezind met een stralend zonnetje en weinig wind uit oostelijke richting. Om in het resterende daglicht vast een stuk van de route te kunnen varen, vertrekken we meteen na een korte inspectieronde over de boot in de richting van Enkhuizen. De twee ruim bemeten Volvo Penta's in de machinekamer zorgen voor een flinke snelheid, en nog bij daglicht varen we al de Compagnieshaven in Enkhuizen binnen. Na het vervullen van de havenformaliteiten wandelen we de gezellige binnenstad in en genieten een heerlijk maal in een van de vele restaurants in die omgeving.

De volgende (vrijdag) morgen om 8 uur gaan de trossen los voor een zo groot mogelijke ruk in zuidelijke richting. Het naviduct is zeldzaam rustig in deze tijd van het jaar, het niveauverschil tussen IJsselmeer en Markermeer is te verwaarlozen, maar er wordt toch een volledige schutprocedure gevolgd. Eenmaal op het Markermeer is het genieten van de prachtige vergezichten, zoals de driemaster in het tegenlicht, en het 'Paard van Marken',  dat we op steenworpafstand passeren. De door de vuurtorenwachter weer gangbaar gemaakte mistbel (zie beschrijving op de website van het Paard) is goed zichtbaar.

Amsterdam komt snel in beeld, waar we door de Oranjesluizen naar het binnenwater moeten schutten.
Er wacht een verrassing : in de sluis ligt de 'Shtandart' (zie ook hier , hier en hier), een kopie van het eerste schip dat Tsaar Peter de Grote in St Petersburg liet bouwen na zijn rondtocht door de toenmalige Nederlanden en Engeland (dat laatste vermelden de geschiedenisboeken nooit ! ) om het scheepsbouwvak te leren. De Tsaar werd zelf de eerste kapitein op het schip dat 16 jaar dienst deed als vlaggenschip van de Russische Marine. 300 jaar later werd op 4 november 1994 in St. Petersburg de kiel gelegd voor de bouw van een exacte kopie van het schip waar Peter de Grote zo trots op was. Volgens de traditie van de 18e eeuw werd ook de 'nieuwe' Shtandart rijkelijk gedecoreerd met prachtig beeldsnijwerk. De bouwer en kapitein van de replica, Vladimir Martus, is een oude bekende van de Bataviawerf. Begin jaren negentig liep hij daar namelijk stage. Daarna keerde hij terug naar Rusland om 'Shtandart' te bouwen. Na 5 jaar hard werken met een bouwploeg van ongeveer 40 personen, werd de replica in 1999 in het bijzijn van 40.000 toeschouwers in St Petersburg te water gelaten.  De eerste reis van de Shtandart was naar Zaandam waar Peter de Grote het vak van scheepstimmerman leerde. De Shtandart maakt nu rondreizen door Europa om het geld voor het onderhoud bij elkaar te krijgen, toevallig lag ze recent in Maassluis waar ik het indrukwekkende schip van top tot teen kon bekijken .  Het is formidabel wat de Russen hebben gepresteerd om dit schip te bouwen, veel details zijn  in oude stijl met veel vakmanschap gemaakt. Er staan zelfs echte oude 'voorlader' stukken geschut goed vastgesjord op het dek achter de geschutpoorten. Helaas laat de technische toestand en de staat van onderhoud hier en daar nogal te wensen over. We vinden het niet erg om een tijdje te wachten tot het statige schip de sluis in slakkengang heeft verlaten ! We horen pas later dat de 'Shtandart' gebruikt is als het zeilschip van Willem Barentsz in de film 'Nova Zembla'


Dan volgt een eigenlijk vervelend deel van de tocht : het Amsterdam-Rijnkanaal , het is het drukst bevaren scheepvaartkanaal ter wereld. Voor zeilboten is het kanaal niet geschikt door de geringe doorvaarthoogte, zij dienen de zogenaamde staandemastroute via Amsterdam en Gouda te nemen.
Het is echt druk op het A-R-kanaal als belangrijke verbindingsroute met de grote rivieren, de vele binnenvaartschepen varen snel. Dat levert een onaangenaam golfpatroon op, met kruisgolven die ontstaan door reflecties via de damwanden. Die stalen damwanden, met hier en daar parallelle hoogspanningsleidingen zorgen er bovendien voor dat de stuurautomaat, die wordt aangestuurd door een magnetisch fluxgate kompas, regelmatig vreemde afwijkingen laat zien, waardoor je bij het ogenschijnlijk rechtuit varen je continue op je qui-vive moet zijn. Ter hoogte van Nieuwegein buigen we af, om via het Prinses Beatrix sluizencomplex het Amsterdam Rijnkanaal te verlaten, en de Lek in de richting van Rotterdam op te varen. Het sluizencomplex is indrukwekkend qua afmetingen (zie foto). De grote stalen sluisdeuren worden met een verticale beweging geopend en gesloten. Als je onder de deuren doorvaart, passeer je een flinke regenbui.
Er zijn weinig goede overnachtingsmogelijkheden op de Lek, we besluiten in de buurt van Schoonhoven te overnachten in een uitgestorven jachthaven waar nog net een mooie plaats vrij is. Het was een lange dag, maar we zijn flink opgeschoten, en kunnen als we geen tegenslag ondervinden bij de drie te nemen sluizen, op zaterdag gemakkelijk Scharendijke bereiken.

Zaterdagmorgen gaan we weer vroeg de Lek op. Het is 's nachts flink koud geweest, de hele rivier rookt als gevolg van het relatief warme rivierwater in combinatie met de koude buitenlucht.  Via Kinderdijk waar we de vele molens boven de polderdijken zien uitsteken, draaien we de Noord op richting Dordrecht. We zien in de verte even een glimp van de van Brienenoordbrug en de skyline van Rotterdam. De aanblik van Dordrecht vanaf het water is altijd weer majestueus. Via een stukje Oude Maas varen we de Dordtse Kil op. Dat dit het drukst bevaren stuk water van Nederland is, blijkt maar weer als we vanaf de Oude Maas een ingewikkelde manoeuvre moeten maken om over te steken naar de Dordtse Kil.
Eenmaal op het Hollands Diep lijkt het qua zeilers wel hoogseizoen : iedereen lijkt nog even van het mooie weer in oktober te willen genieten. De Volkerak sluis wacht op ons verzoek per marifoon nog even met het sluiten van de sluisdeuren, waardoor we in recordtijd kunnen schutten. Zelfs de Krammersluis, toch een berucht obstakel, kunnen we bijna zonder vertraging passeren. Helaas is de Grevelingensluis in dit rijtje een uitzondering : als we met flinke snelheid de sluis naderen, gaat vlak voor onze neus de brug dicht, het licht op rood en vervolgens de sluisdeur dicht. De camera's die rond de sluis geplaatst zijn, en dit soort ongewenste situaties moeten voorkomen, worden kennelijk niet bekeken. De sluiswachter op afstand in Neeltje Jans is Oostindisch doof voor een oproep en verhaal per marifoon.
Maar goed een kniesoor die daarop let, we zijn ondanks een onnodig oponthoud  van een uur, ruim op tijd in Scharendijke. We genieten in restaurant Westenwind  aan de jachthaven in een prachtige ambiance van een heerlijk diner, en kunnen terugkijken op een mooie tocht, met voor deze tijd van het jaar unieke weersomstandigheden.
Nu de eigen boot nog naar de winterstalling varen en dan zit 2011 er qua varen al weer op !

zaterdag 1 oktober 2011

Blankenberge-Brouwershaven en PZ (6/6)


Op vrijdagmorgen 30 september worden we in Blankenberge wakker onder een stralende zon, en bij een heerlijke temperatuur. Het lijkt wel lente in plaats van de laatste dag in september. Het havengeld bij de RSYB wordt betaald, waarbij de jonge havenmeester, die Guido heeft opgevolgd ons op het hart drukt vooral de groeten te doen aan 'den Alexander'. We doen inkopen bij de keurslager, de naastgelegen supermarkt, en eten een dubbele pannenkoek met bruine suiker op de boulevard bij tearoom  NominoĆ«, die vernoemd is naar het schip dat bij zijn vergaan bij Blankenberge in 1889 voor zoveel leed en commotie zorgde.

In verband met het getij bij het aanlopen van de Roompot gaan pas na lunchtijd de trossen los, en vertrekken we in pal noordelijke richting tot de A2 midvaarwaterboei. We peilen het in- en uitgaande verkeer van Zeebrugge daarmee enigszins mis, ondanks dat moeten  we toch nog enige keren uitwijken. Vanaf de A2 boei varen we richting de Botkil-W kardinaal en vandaar langs de noordkant Walcheren naar de 'Noordland' buitenhaven bij Neeltje Jans. We schutten snel naar binnen met vooral visbootjes, die op marifoonkanaal 25 hoog opgeven van hun vangst die dag.

De Oosterschelde baadt in de avondzon, en bij de Zeelandbrug kan ik een paar mooie sfeerplaatjes maken. De sluis bij bij Bruinisse veroorzaakt nogal wat oponthoud, waardoor we genoodzaakt zijn in het pikdonker de onverlichte Grevelingen af te varen naar Brouwershaven. Met behulp van de radar varen we de onverlichte boeien mis, en leggen voor de nacht aan bij de dieselpomp van de gebroeders van Ast.


We genieten van een welverdiende nachtrust, om 8 uur op zaterdagmorgen 1 oktober staat Hans van Ast al klaar bij de pomp, en vullen we de tanks met bijna 500 liter verse diesel. Het verbruik voor deze tocht komt daarmee op gemiddeld bijna 13 liter per uur.
In wegverkeer termen ongeveer 1,9 liter/mijl of 1 liter/km. Op basis van het brandstofverbruik : effectief geleverd vermogen gemiddeld 50 kW, dit komt overeen met 68 pk.

We varen in een half uurtje naar de thuishaven, en einddoel Port Zelande. Na aankomst leggen we het schip netjes vast, maken schoon schip en worden dan afgehaald door Irene.
Kort samengevat : dit was een schitterende tocht, met gedenkwaardig goede omstandigheden. Een tocht die met een gouden randje wordt ingelijst in de herinnering !

Vanaf Blankenberge gevaren :  64 mijl ; totaal 255 mijl vanaf Southampton (= 472 km)

(door op de foto's een of twee keer te klikken kunnen ze in groter formaat worden weergegeven)

Alle foto's van de reis zijn hier te bekijken

De route die we hebben gevaren :