Chip naar de winterstalling

Vandaag de 'Chip' samen met Nico overgevaren van Herkingen naar de fa. van Ast in Brouwershaven. In anderhalf uur steken we een bijna verlaten Grevelingen over, onder een strakblauwe hemel, en een van zuidoost naar Noordoost krimpende kille wind. De genua kan ingerold blijven, het grootzeil ligt al thuis in de garage.
De motor heeft heeft een paar weken terug al z'n winterbeurt gehad. In Brouwershaven wordt nu na het verwijderen van de motorthermostaat het buitenboordkoelsysteem (en ook het toilet) voorzien van antivries. Ter voorkoming van vorstschade worden alle kogelkranen half geopend. De elektra in de doorvoer naar de mast wordt losgekoppeld en de genua verwijderd. De mast kan er vanaf ! Dan nog de gasflessen van boord, de accuklemmen los en de 'Chip' is klaar voor de winterstalling.
Op het programma voor komende winter staat het opnieuw inzetten van de ramen, het aanpassen van de antennemast op het achterschip, het vervangen van de VHF antennekeabel in de hoofdmast door Aircell, en inspectie van de asafdichting van de saildrive. En er zullen nog wel wat klusjes tevoorschijn komen ....

Krabben en Ouddorp

Maandag - Na een enerverend weekend worden we met z'n allen pas na 8-en wakker, Arnold zelfs in z'n eigen bed, wat een bijzonderheid mag heten. Het is een heerlijke zomerdag, en de hitte is aan het water goed uit te houden.

Tijd om Arnold in het vissen in te wijden. Om het niet al te bloederig te maken beginnen we met krabbenjacht. Gewapend met een knijper aan een touwtje, een visnet en een deel van oma's hamreepjes die eigenlijk voor de tortellini vanavond bedoeld zijn, gaan we naar het begin van de D-steiger, waar je in het ondiepe water de krabben kunt zien lopen. De truc is de krab lekker te maken met een hamreepje , dat je aan een knijper tot in de buurt van een krab laat zakken. De krab wordt helemaal gek van zo'n lekkernij, en pakt met z'n scharen de ham en probeert dat in z'n bek te stoppen, en heeft dan helemaal niet in de gaten dat ie opgetild wordt. Dan komt het netje van onderen, en voila de krab zit in het netje. Arnold heeft een goede motoriek en is al gauw een expert in het verschalken van de prooi. Het is voor het eerst dat hij krabben en hun gedrag van zo dichtbij ziet, en kan er geen genoeg van krijgen. We vangen emmers vol krabben, en laten ze dan over de stenen terug racen naar het water.

Pas na veel aandringen is Arnold bereid de krabbenvangst te laten wat het is en naar oma's boterhammen te verkassen. Visvangst maakt hongerig.

's Middags rijden we met de auto, die op het jachthaventerrein geduldig stond te wachten, naar het dichtstbijzijnde strand van Ouddorp. We zijn de hele middag druk in de weer, wat een energie heeft de kleine man.

Op een gegeven moment is ondanks een reanimatiepoging met een ijsje, z'n accu leeg, en zakt ie in een diepe slaap. Hij is bijna niet tot leven te wekken, als we weer richting jachthaven vertrekken. Na de avondmaaltijd, die bestaat Arnold's lievelingsgerecht tortellini (met minder hamreepjes dan normaal), zoeken we de speeltuin op de jachthaven  op, en bekijken op de steigers hoeveel verschillende boten  er wel niet zijn, en wat voor soorten ankers er aan hangen.

Dinsdag - De dinsdag verloopt in grote lijnen zoals de maandag : 's ochtends krabben vangen, 's middags Ouddorp strand.

Woensdag - We ruimen de boot op, en we pakken in. De rocon gaat om de genua, Arnold vindt het allemaal machtig interessant. Rond lunchtijd vertrekken we met een afgeladen auto richting Maassluis, en laten de 'Chip' eenzaam achter in de jachthaven. Bij thuiskomst in Maassluis ligt er alweer het formulier in de bus voor de winterstalling ... Misschien dat we voor die tijd nog een paar tochtjes zullen maken.

Arnold wordt 's avonds opgehaald door mama Louise.


aantal motoruren sinds 2007 : 600 
aantal gevaren mijlen sinds 2002 : 6218

Verkoeling op het water

Zondag - In alle vroegte komen Louise, Louis, Arnold en Bart naar de jachthaven, en varen we naar de ondiepte achter Stampersplaat waar Liesbeth, Martijn en Jens achter hun anker overnacht hebben. De kleine bootjes op sleeptouw achter de 'Chip' veroorzaken groot plezier, andere boten die we tegenkomen hebben soms melig commentaar.

We zien vlakbij onze bestemming een zeehond rondzwemmen, tot groot enthousiasme van de jeugd. Hij duikt een paar keer vlak bij de boot op !

De waterstand is waarschijnlijk verlaagd, want we kunnen niet meer langszij komen, we varen ons vast op de ondiepte. Even later liggen we op een diepere plaats met z'n allen voor anker. Het lijkt de Caribic wel hier. Er liggen heel veel boten voor anker en er wordt volop gezeild. Arnold en Bart hebben veel plezier door de bijzondere rondleiding van Oom Martijn over hun boot, een bijzondere toepassing van de zwemvesten, zo kun je ook door een luik afdalen.

Louise en Louis roeien zo ver weg in de rubberboot van Martijn, dat we vrezen dat we ze nooit meer terugzien, maar op een gegeven moment duiken ze toch weer op.

Lies, Martijn en Jens vertrekken na de lunch naar thuishaven Scharendijke en vandaar naar hun familiehuis in België.

Wij gaan na een tijdje ook anker op, en als we de ondieptes zijn overgehobbeld, zeilen rustig terug naar Herkingen. Op het laatst kakt de wind in en tuffen we op de motor verder. Door de donkere luchten komen meer mensen op het idee om naar de thuishaven te gaan, het is filevaren.

In Herkingen aangekomen, vermaken de jongetjes zich nog even in de speeltuin, en maakt Irene een heerlijke koude pastasalade. Louise, Louis en Bart spoeden zich daarna huiswaarts, Arnold blijft een paar daagjes logeren. Met Arnold maken we nog een rondje speeltuin, en als we allemaal doodmoe zijn, gaan we te kooi.

Genieten op de Grevelingen

Zaterdag - Vandaag hebben we afgesproken met Liesbeth en Martijn, om ergens op de Grevelingen gezamenlijk voor anker te gaan. Morgen komen Louise en Louis met Arnold en Bart, dus er moet flink ingeslagen worden. Met de lange boodschappenlijst gaan we naar de plaatselijke Spar, maar als de winkelwagen al redelijk gevuld is, blijkt dat een groot deel van de gewenste ingrediënten hier niet te koop is. We laden dus alles weer uit, pakken de auto en rijden naar Middelharnis om bij AH in te kopen.
Als na terugkomst alles in de boot een plaatsje heeft gevonden, hijsen we de zeilen en varen richting ontmoetingspunt. L+M liggen op een ondiepte te noorden van het eiland Stampersplaat, achter de G42 boei. Het is druk op de Grevelingen met zeilers, geen wonder met zulke fantastische weersomstandigheden.  Omdat we niet zeker weten of we de passage bij de G42 naar de ondiepte achter de dijkjes kunnen nemen, varen we Stampersplaat aan de zuidzijde voorbij en naderen dan vanuit het westen. Het laatste stukje waait het nog even flink door, lekker zeilen. Over de ondiepte varen we voorzichtig op de motor, soms schuiven we met de kiel over de grond, maar eindelijk kunnen we aan het uiteinde van de ondiepte een rendez-vous maken.

Het is door de vakanties al weer een tijdje geleden dat we Jens hebben gezien, wat is ie gegroeid en weer een stuk wijzer geworden. We luieren, zwemmen, eten en drinken gezamenlijk, en als de zon onder gaat vertrekken we op de motor richting Herkingen. We hebben een aantal schepen, die beslist dieper steken dan wij, de passage achter de G42 zien nemen, dus volgen we dat voorbeeld. Met behulp van de GPS vinden we de boeien van de vaargeul op een pikdonkere Grevelingen, en ontwijken verschillende onverlicht voor anker liggende schepen. In het donker is het niet zo moeilijk om je weg te vinden, het grootste gevaar is ergens tegen aan te varen. Irene fungeert als uitkijk vanaf de voorplecht. Om 22:30 liggen we weer veilig afgemeerd in de haven.

Terug in thuishaven Herkingen

Vrijdag : Als we 's morgens wakker worden, ziet het er dreigend uit, en vallen er zelfs een paar spetters regen. We hebben de keus om van Middelburg uit via Vlissingen (bijna traditioneel) nog even naar Blankenberge aan te wippen, maar hebben al besloten, om met de tropische weersverwachting in het vooruitzicht en de wens de kinderen en kleinkinderen in het weekend weer even te zien terug te varen naar thuishaven Herkingen, waarmee het rondje Zeeland wordt afgesloten. De brug die de haven in Middelburg afsluit, wordt maar 1x per uur bediend, wij nemen na een vroege douche en ontbijt de opening van 9:15. Het Kanaal door Walcheren is een saai stuk vaarwater, maar richting Veere gelukkig geheel brugloos, dus je kan wel opschieten. Dat kan niet van de sluis bij Veere worden gezegd, evenals op de heenweg gaat de passage gepaard met een flinke wachttijd. Eenmaal in de kolk liggen we weer precies naast het vogelnest, waarvan we nu weten dat de bewoners boerenzwaluwen zijn. De jonkies zijn nog niet uitgevlogen.
Op het Veerse Meer trekken we de genua erbij zodra het kan, er staat een stevige wind uit het zuiden. Bij de Zandkreeksluis is het heel druk, de sluis staat net de voor ons verkeerde  kant op, dus ook hier weer wachten. Bij het uitvaren lijkt het wel of iedereen zo snel mogelijk de Zandkreek uit wil richting Oosterschelde, het is net een snelweg. Even later horen we via marifoon (voor de Oosterschelde kanaal 68 Wemeldinge) dat een van de schepen die bij ons in de sluis lag z'n roer heeft verloren, en in de vaargeul voor anker is gegaan. De reddingboot wordt gealarmeerd om hem binnen te brengen, je realiseert je op zo'n moment dat een ongeluk in een klein hoekje zit, gelukkig hebben wij op onze ronde door Nederland geen problemen gehad.
Na de Zandkreek varen we voornamelijk in noordoostelijke richting, en met een harde zuidelijke wind (4-5 Bft) zijn dat ideale zeilomstandigheden. We willen niet te vroeg in Herkingen aankomen, al helemaal niet als post Wemeldinge meldt dat de Grevelingensluis bij Bruinisse eruit ligt door een technisch probleem. Alleen op de genua varen we toch met een flinke snelheid op een drukke maar prachtige Oosterschelde. We omzeilen letterlijk alle ondieptes, het is een sport om dat net bezeild te kunnen doen. Een bron van ergernis is het gedrag van veel motorbootvaarders, het lijkt wel of ze het leuk vinden net te doen of ze je niet zien, om pas op het allerlaatste moment (verplicht) uit te wijken. Of ze wijken helemaal niet uit en scheuren op hoge snelheid met hun overmaatse witte badkuip op een paar meter afstand voorbij zonder zich te bekommeren over de gevolgen van een hekgolf van vaak meer dan een meter hoog. Het oorbel-, tattoe- en blonde vriendingehalte die op het voordek ligt te zonnen is meestal net zo hoog.
Als we rond zes uur bij de sluis bij Bruinisse aankomen, ligt er nog een heel slagveld aan schepen te wachten als gevolg van een eerdere storing. Gelukkig gaan er veel makke schepen in een sluis, en dank zij onze bescheiden afmetingen kunnen wij als zo vaak, ook nu door het midden een heel eind de sluis invaren en vastmaken aan een al afgemeerd schip. Niet veel later varen we box D17 binnen, waarna Irene binnen de kortste keren weer een heerlijk maal op tafel tovert. De avond is prachtig, we zitten tot laat buiten in de kuip te genieten.

Middelburg

Donderdag - Rond 10:30 vertrekken we onder een strakblauwe hemel uit Kamperland richting Veerse Sluis, de toegangspoort tot het Kanaal door Walcheren, en onze bestemming voor vandaag : Middelburg.
De sluis is oeroud, en draait ook heel langzaam, hier moet je geduld hebben. De wanden zijn geplaveid met ruwe basaltstenen, dus als je een net geverfd stalen jacht of glimmend glad polyester schip hebt, is het hier uitkijken geblazen. Als we goed en wel liggen, vlak naast een verroeste ankerbout die de constructie voor scheefzakken moet behoeden, blijkt daar een vogelnest te zitten ! Wat voor vogels het zijn, weten we niet, dat moeten in Irene's vogelboek nog eens uitzoeken. Update : van verschillende kanten horen we dat het boerenzwaluwen zijn. Ze vliegen af en aan om de jongen te voeren, en trekken zich niets aan van schuttende schepen. De landvasten moet je vastmaken aan bevestigingen in de sluismuur, die zo naar het museum kunnen.

In Middelburg kunnen we in een mooie box liggen, vlakbij de haveningang. De toegangsbrug is ook een staaltje van fraaie ouderwetse bruggenbouw uit de 19e eeuw. Trouwens de hele haven hier in Middelburg krijgt ieder jaar iets meer van oude luister terug, er wordt veel en fraai gerestaureerd.

We fourageren ook ouderwets in een moderne Albert Heijn, de eerste dagen heerst er zeker geen honger op de Chip, en voor scheurbuik hoeven we ook niet meer te vrezen. 's Avonds eten we heerlijk en ouderwets gezellig in de Kemel, bij de al aangekondigde Belgische uitbater. Morgen vertrekken  we richting Grevelingen via de Oosterschelde.

Kamperland

Woensdag - Na de stop op het Veerse  Meer, hebben we inderdaad overnacht aan het eilandje, sprookjesachtig mooi. Wat een rust. Maar ook geen TV en Nespresso, dat hebben we er echter graag voor over. Voor de rest kunnen we ons helemaal bedruipen. In plaats van een hete douche, 's morgens een plons in het koude zoute water, maar wel lekker ! 

We zijn vanmorgen op de oostenwind doorgezeild naar Kamperland, wat is het toch heerlijk als het weer meewerkt. De proviandkast is helemaal leeg en vraagt om aanvulling, de C1000 is er goed voor. De temperatuur is tropisch, hoewel aan het eind van de middag grote onweerswolken verschijnen en de wind flink aanhaalt. De weerberichten spreken over windstoten tot 42 knopen, en een ruimende wind naar ZW.  Het lijkt er lang op dat we de dans ontspringen, maar later op de avond komt het er dan toch van. De wind giert door de masten en hoge golven lopen het kanaal van Kamperland in.
Wij zien 's avonds het Nederlands elftal met 4-2 van België verliezen, daar wordt je ook al niet vrolijk van.
Morgen varen we naar Middelburg, we verheugen ons bij voorbaat op een lekker etentje in 'De Kemel' bij 'De baas en z'n madam', de kok die de scepter zwaait in de keuken van het restaurant van de WSV Arne. Omdat het weerbericht voorspelt dat het tot en met het weekend tropisch blijft, gaan we vrijdag terug naar de Grevelingen om overdag van het water te genieten en 's avonds terug te keren naar onze eigen ligplaats, en ons voorzichtig voor te bereiden op het einde van deze vaarvakantie.

In de rimboe

Dinsdag - We vertrekken rond 10 uur vanuit de Roompot, de havenmeester verkoopt broodjes dus we hoeven niet op de fiets naar de supermarkt. Het is windstil en nevelig, op de Oosterschelde is het superstil, de Zeelandbrug komt langzaam uit een deken tevoorschijn, als we onderweg gaan naar de Zandkreek. We hebben dankzij de doorlatende Oosterscheldekering flink de stroom mee. Via de Zandkreeksluis geraken we op het Veerse Meer, en besluiten onderweg aan het eilandje  Zandkreekplaat aan te leggen, om van het heerlijke weer en de rust te genieten. Mogelijk overnachten we zelfs hier.

Roompot

Maandag - In verband met het tij vertrekken we pas even voor 13:00 vanuit marina Stellendam naar de Roompot. Eerste obstakel is de Goereese sluis, helaas is die door een aanvaring beschadigd, en staat net verkeerd waardoor we ruim een uur vertraging oplopen. Leuke bijkomstigheid is, dat als we in de sluis liggen, naast ons een zeehond opduikt. Die wil  ook geschut worden !

Het Slijkgat, dat we gisteren helemaal zijn binnengevaren, moeten we nu weer uit. Wind is er niet, dus wordt er gemotord. De route naar de Roompot over zee betekent een redelijke omweg om allerlei ondieptes te vermijden. We zetten de stuurautomaat aan het werk, waardoor we de handen vrij hebben.

Via de marifoon (post Ouddorp) horen dat een van de vele zeiljachten die de Maasgeul oversteken, vlakbij de MV boei  motorpech heeft , en door het gebrek aan wind door de gierende stroom op de strand van de Nieuwe Maasvlakte wordt gezet. De bemanning van de RPA15 van de Rotterdamse havendienst ligt waarschijnlijk weer eens buiten op zee te vissen, en schiet te hulp. Het jacht heeft AIS aan boord, wij kunnen de actie van nabij via de kaartplotter op de PC volgen. De RPA neemt het jacht op sleeptouw, en geeft die later over aan de reddingboot van Stellendam, die het jacht naar Stellendam sleept.

Via de Geul van de Banjaard, en de Oude Roompot lopen we vanuit zee Neeltje Jans aan. Op het laatste deel kunnen net nog even de genua als extra aandrijving bijzetten.Via de marifoon horen we net buiten de haven dat de sluis vanmiddag gestremd geweest is, maar nu weer gaat draaien. Wij roepen de sluis aan, met de boodschap dat we graag mee naar binnen willen schutten,en krijgen een positief antwoord. Maar als we net voor de sluisdeur aankomen, gaan de lichten op rood en gaat de deur dicht. Vandaag is niet onze sluizendag. Rond 20:00 leggen we aan in de Roompot Marina, zowaar is er nog een box beschikbaar. Binnen de kortste keren tovert de scheepskokkin een voedzaam warm maal op tafel, dat gaat erin als koek na een lange tocht.

Stellendam

Zondag - We zijn net Stellendam binnengelopen, na een fantastische zeiltocht vanaf Scheveningen. Meestal is de wind uit de verkeerde hoek, is er teveel wind of helemaal geen wind, nu klopte alles ! Zuidoosten wind, windkracht variërend van 4 tot ruim 5, 1 rif in het zeil.
Na het passeren van de MVN boei melden we ons aan bij de sector Maasmond, die ons tijdens de passage op de radar zal volgen. Bij het oversteken van de Maasgeul zien we, als we bijna halverwege zijn, twee stipjes heel snel groter worden. We vragen advies over de te volgen koers aan de radarbegeleiding van de Maasmond, die ons adviseert uit te wijken. We varen koers 292 graden (ongeveer noordwest) evenwijdig aan de hartlijn van de geul om de zeer snel varende grote jongens te laten passeren, en hervatten na hun passage weer onze zuidwestelijke oversteekkoers. De Tweede Maasvlakte passeren we op redelijk korte afstand, en buigen dan af richting Slijkgat. Via de Goereese sluis, en de haven van Stellendam varen we de plaatselijke marina binnen.

Wat een verschil in drukte tussen Marina Stellendam en Scheveningen! Het lijkt hier wel uitgestorven, alleen het restaurant (wat ligt dat toch mooi) zit vol. Voor de rest niks te beleven hier, het ligt niet aan de opzet van geheel, die is prachtig, het meest luxe sanitair dat ik ooit in een marina gezien heb. Na telefonisch overleg met de havenmeester die al lekker thuis zit, kunnen in het kommetje voor het havenkantoor blijven liggen. In het restaurant krijgen we de codes van de sanitaire voorzieningen.

Vanavond sluitingsceremonie OS bekijken, morgen is het plan verder te varen naar de Roompot (Neeltje Jans)

Scheveningen

Vrijdag - Vanmorgen zijn we van IJmuiden naar Scheveningen gevaren. Het vertrek viel vroeg, om 5:00 in verband met het tij. Eigenlijk hadden we nog eerder moeten vertrekken, maar dat vonden we te gek. Irene blijft lekker slapend achter in de kooi, om 4:00 ga ik douchen, ontbijten en alles voor vertrek klaarmaken. Het is een wolkeloze nacht, koud, en zonder de verwachte Noordenwind. Het is zelfs windstil. Wel makkelijk met wegvaren. Er blijkt nog een enthousiasteling te zijn die om deze tijd richting zuid wil. Gezamenlijk varen we de zeer stille jachthaven uit, de zee op. Bij Zandvoort komt heel langzaam de zon op, dat zijn momenten waarvan je echt kunt genieten op zee. We passeren Noordwijk met het kolossale Huis ter Duin dat de horizon bepaalt. Ter hoogte van Katwijk ontwaakt Irene, dat is ook te vergelijken met een zonsopgang ! Even later geurt de koffie en genieten we samen van de langzaam ontwakende ochtend. We zetten de motor een tandje langzamer, we zijn zo snel opgeschoten door de stroom dat we wel heel vroeg in Scheveningen dreigen aan te komen. De stroom begint nu ook tegen te lopen, heel langzaam worden de contouren van Pier en Kurhaus zichtbaar.

Er komt ons een colonne zeilboten tegemoet die van de noordgaande stroom willen profiteren, we zijn constant druk met uitwijken voor de uitwaaierende boten, die van stroom en zuidenwind gebruik maken. Na ons keurig buiten de pieren gemeld te hebben bij de verkeerscentrale Scheveningen zoeken we een plaatsje in de jachthaven. Even later verhalen we, om de plaatsen aan de steiger beter te benutten, maar dan komt de havenmeester die heel andere plannen heeft. Dus weer verleggen. Even later is de driftig rondvarende havenmeester het overzicht totaal kwijt, en wordt het een grote puinhoop Een onontwarbare kluwen van boten, we hebben dat hier al vaker gezien. Maar al gaat de joker van een havenmeester op z'n kop staan, wij gaan vandaag niet meer verleggen. Het is ook fysiek onmogelijk geworden ! Om ons heen worden nu allemaal mensen ongerust die morgen vroeg willen vertrekken. Ook dat hebben we hier eerder meegemaakt. Met als resultaat beschadigde boten en ego's !

... de haven weer leeg ...

Zaterdag - 's Morgens vertrekken de noordgaande boten, rond lunchtijd de zuidgaande. En dan is plotseling de haven zo goed als leeg. Met onze buren, die ook nog een nachtje blijven, moeten we een stukje verleggen, maar dat gaat zonder de motor te hoeven  starten. We fietsen naar de Keizerstraat om inkopen te doen, en keren via de nieuwe boulevard terug. Als lunch een paar lekkere haringen op een broodje, verplichte kost in Scheveningen ! Vanmiddag fietsen we naar Monster, waar Nico + Nel hun verjaardag vieren. Nog een nachtje Scheveningen, en dan zakken we zondag na de lunch af naar het Zuiden, waarschijnlijk Stellendam, of als het meezit de Roompot.

kont tegen de steiger

Voor we naar Monster vertrekken, komt er weer een havenmeester langs, of we maar willen verkassen naar de andere kant van de haven, daar wil hij de kleinere boten concentreren. We leggen hem uit, dat een andere havenmeester gisteren juist de kleinere boten aan deze kant van de haven heeft geconcentreerd, en dat we daardoor al twee keer verplaatst zijn, en vanmorgen net zijn opgeschoven om een lege plek op te vullen. 'Oh' zegt hij, 'ik zal het bespreken'. Even later, nadat hij het besproken heeft, komt hij weer langs, en vraagt of we er bezwaar tegen hebben om naar de overkant te verhuizen. Het 'JA, daar hebben we bezwaar tegen' van Irene is zo duidelijk, dat hij afdruipt. Even later maakt hij ruzie met de eigenaar van een boot met aangehangen roer, die hij met de achterzijde tegen de steiger wil hebben. De 'kleinere' boten liggen n.l. allemaal gestapeld met de kont tegen de steiger. Wij vertrekken per vouwfiets naar Monster en laten de boel de boel. Als we na een gezellig verjaardagsfeestje 's avonds laat terugkomen, ligt de haven weer onwaarschijnlijk vol, net als gisteren.

IJmuiden (2)

Donderdag - Per fiets gaan we vandaag het centrum verkennen, en inkopen doen. IJmuiden bestaat voor een groot deel uit een beetje somber aandoende flats, het heeft weinig allure. Na de plaatselijke warme bakker, supermarkt en sigarenwinkel gaan we op zoek naar een dop voor de watertank, die helaas is gaan zwemmen. De grote shop van Hermans Marine, die ik nog ken uit een niet zo ver verleden,  is flink kleiner geworden door de crisis, we vinden wel een fraaie waterkraan maar geen dop voor de tank, dat wordt dus tijdelijk afplakken. Het hoogtepunt van de dag is een bezoek aan de visgroothandel die ook aan particulieren verkoopt. Wat een sortering, wat een kwaliteit en wat een gunstige prijzen ! Dit is een feestje voor de liefhebber. Vanavond staat dus bij ons tong op het menu.  En voor de lunch een spekbokking zoals ik nog nooit gezien, geroken en geproefd heb. Herman de Blijker zou hier eens moeten kijken !
Na de lunch genieten we van een ijsje op het prachtige brede strand van IJmuiden. Er staan veel strandhuisjes, waar met dit heerlijke weer natuurlijk volop gebruik van wordt gemaakt.
Aan het eind van de middag zwaaien we Irene's vriendin Jeanne uit, die per DFDS Seaways naar Newscastle vertrekt om een weekje Schotland te gaan doen. We gooien een theedoek in de strijd, maar weten niet of we gezien worden, want op de boot staan alle passagiers over de reling geleund, en zelfs met de kijker kunnen we Jeanne niet ontdekken.
Morgen varen we naar Scheveningen, we moeten nog uitzoeken wat de beste vertrektijd in verband met het getij is, waarschijnlijk wordt het een (hele) vroege start, met als voordeel natuurlijk een vroege aankomst.

IJmuiden

Woensdag - Even na 9 uur gooien we de trossen los in Volendam en vertrekken richting Amsterdam. Er is weinig wind, bovendien voor ons uit de verkeerde hoek. Zoals zo vaak deze vakantie, dus varen we op het ijzeren zeil richting buiten-IJ. Er is heel veel varend verkeer vanuit Amsterdam, 'onze' richting naar Amsterdam is veel minder druk. Als we bij de Schellingwouderbrug aankomen, gaat-ie net open, even later gaan de Oranjesluizen net dicht, dus dat wordt even wachten. Gelukkig wordt er door de drukte met twee sluizen voor de recreatievaart geschut.
Het Noordzeekanaal is zoals meestal saai, we zwaaien altijd even naar de Eurometaal-vestiging, waar ik ooit mijn werkzaam leven ben begonnen. De wind draait naar het westen en haalt flink aan. Als we in IJmuiden aankomen, staat de zeesluis aan onze kant al open en schutten we naar buiten, weer op zout water !
In de Seaport marina vinden we een plaatsje aan 'onze' L-steiger, vlakbij de uitgang. Het weer knapt helemaal op, lekker zonnetje en weinig wind. Voorlopig boeken we 1 nacht, Irene chartert een grote wasmachine en droger in de wasserette. Vanavond gaan we voor een afhaalmenu bij de Chinees, de laatste keer dat we hier waren smaakte dat bijzonder goed.

Bijgaande foto geeft de avondstemming weer in een gezellig drukke Seaport marina, gemaakt toen we een rondje fietsten. Tijdens die ronde zagen we een paar zaken waarvan we het bestaan niet wisten : het Bunkermuseum en de gedenknaald voor ingenieur Justus Dirks, die het Noordzeekanaal heeft ontworpen : zie hier. Die gedenknaald staat op een hoog duintje in de omgeving van het kanaal, alleen jammer dat ie daar volledig afgelegen staat, en er geen hond naar komt kijken. Een toeval dat we daar door een omleiding in de buurt kwamen.

Dat het graven van het kanaal in de jaren 1865-1876, en alle bijkomende werken niet zonder tegenslag is verlopen, lees je hier.  De AKM (Amsterdamsche Kanaal Maatschappij), de vennootschap die in 1863 de concessie voor het kanaal wist te bemachtigen, en die de opdracht heeft gegeven voor het graven van het kanaal, is eraan te gronde gegaan. Gruwelijk te lezen onder welke omstandigheden de mensen moesten werken in die tijd :
'De graafwerkzaamheden begonnen op 8 maart 1865 in de duinen van de Breesaap. De 7 kilometer brede duinen tussen Velzen en de Noordzee werden met schop en kruiwagen afgegraven. Stoomgraafmachines waren beschikbaar, maar het meeste werk werd met de hand gedaan. De grondwerkers, uit binnen- en buitenland, leefden onder erbarmelijke omstandigheden in hutten van sparrentakken, wrakhout, leem en stro, in gaten in de grond. Er waren er ook die in schuren woonden van particulieren die tegen woekerprijzen werden verhuurd. Ziekten, ruzies en drankmisbruik waren aan de orde van de dag.'  (met dank aan Wikipedia)

Zie ook https://m.youtube.com/watch?v=ncvx819b62o

Een uitgebreidere historische context van het graven van het Noordzeekanaal vind je hier :   http://waarvarenwij.blogspot.com/2017/08/het-goudriaan-kanaal.html