Nostalgia - Sloten

Dinsdag - na een rustige maandag in Joure voor inkopen en reparatie van de microschakelaar in de waterkraan na een al te rigoureuze schoonmaakactie, vertrekken we op dinsdag richting Sloten. Het is een van de elf Friese steden, en het kleinste stadje van Nederland. Sloten is voor ons een stukje nostalgie, hier kwamen we in de zeventiger jaren van de vorige eeuw al met de motorboot van mijn ouders. Toen was het een drukte van belang in het kleine havenkommetje, een komen en gaan van open zeilboten met jongelui. Nu ligt er zegge en schrijve een open zeilboot. Jongeren hebben in deze tijd kennelijk een andere tijdbesteding. Er is nu een grote jachthaven gegraven, de Lemsterpoort, het is daar wel druk, grote motorboten (veel huur) en een enkele zeilboot. Als we aankomen is er geen havenmeester te bekennen, we nemen een box aan het kanaal in beslag. Achteraf melden we ons bij de havenmeester, die vindt het prima. We maken een wandeling langs de bekende stekjes, het lijkt wel of de tijd hier stilstaat.

Akkrum

Vrijdag - We doen inkopen in het gezellige plaatsje Heeg, en verlaten de passantenhaven rond de klok van elf richting Prinses Margrietkanaal. Het is daar betrekkelijk rustig met beroepsvaart, maar des te drukker met pleziervaart. Het is gewoon filevaren. Ter hoogte van Irnsum slaan we af naar de Kromme Knillis, en via doolhof Akkrum komen we in het haventje tegenover John en Maris, waar we afmeren in de box van de buren. 's Avonds eten we gezellig met kleinzoon Arnold bij John, Maris en Thijs, 's nachts slapen we op de boot.

Op zaterdag is dan de grote dag : Thijs is jarig, hij wordt twee ! Tegen tienen zijn alle kinderen en kleinkinderen binnengedruppeld, en vertrekken we naar een locatie op het Friese platteland voor een fotossessie, die door de kinderen ter gelegenheid van ons 40-jarig huwelijk geregeld is. Dwars door de vette zeeklei en maisvelden onder regie van een fotografe, na een half uurtje zien we er niet meer uit. Maar het resultaat dat we via het cameraschermpje al even kunnen bekijken, ziet er veelbelovend uit !
Bij terugkomst wordt de prachtige verjaardagstaart, een waar kunststukje van Saskia, aangesneden door Martijn, die ook al bakkersvaardigheden in de genen blijkt te hebben.


Na de lunch komt alle overige visite , het wordt een gezellige boel in de tuin, onder een heerlijk zomerzonnetje. Het kroost vermaakt zich met elkaars speelgoed, en de ouderen genieten van een heerlijke BBQ op de echte Cypriotische Souvla-gril. Als alles en iedereen weer naar huis vertrokken is, puffen we nog even uit bij John en Mariska en gaan vroeg te kooi.

Zondag drinken we bij J&M nog even gezellig koffie met het restant van de kingsize verjaardagstaart, opa en oma Bloothoofd komen langs met Hans en Corrie. Rond lunchtijd, na een dikke onweersbui, gooien we de trossen los, en om de armlastige gemeentekas van Akkrum niet nogmaals te spekken met een schandelijke € 2,- per brug, maken we een ommetje via Grouw.

Eenmaal door  het Prinses Margrietkanaal en het stormachtige Sneekermeer, slaan we af  over de Goengarypster Puollen en de Noarder Aldewei, en varen dan de Jouster Sylroede in, richting Joure. We vinden in de Sylroede het allerlaatste vrije aanlegplaatsje, wat een drukte hier. Zal wel komen door de lage prijs, inclusief stroom kost een ligplaats voor de nacht € 10,-. Met de zon in de kuip, uit de wind genieten we van het uitzicht en de bedrijvigheid op het water.

Later op de avond denken we dat we hallucineren, er vliegen allerlei vreemde objecten door de lucht, zelfs auto's. Het blijken heteluchtballonnen te zijn !

Het binnenland in

Donderdag - door de Makkumer sluis (waarvan de deuren gelukkig in 2011 vernieuwd zijn) varen we door het prachtige Friese landschap via de Grutte Sylroede, het van Panhuyskanaal, langs Bolsward de Bolswarderzijlvaart in, langs IJlst en een stukje Heegermeer naar de Passantenhaven van Heeg. Ondanks talloze bruggen (die allemaal € 1,- bruggeld kosten, we hebben lang Euromunten gespaard) en sommige angstaanjagende ondiepten waar we met kiel door de blubber schuren) is het genieten hier. In de passantenhaven kunnen we kiezen welke box we willen. De 'Chip' gaat vlakbij het toiletgebouw en de stroomvoorziening met de kont tegen de wal, dat stapt makkelijk uit. Een strandje ligt hier tegenaan, Arnold gaat helemaal los in het water. 's Avonds is hij dan ook total-loss en valt in slaap bij een DVD-tje.

Morgen varen we door naar Akkrum, waar we vlakbij John en Mariska in hun eigen jachthaven het plaatsje van de buren mogen gebruiken. De afstand naar Akkrum is ongeveer hetzelfde als vandaag, maar we hebben minder bruggen te nemen.

Zomer in het Friese land

Dinsdag is een bijna tropische dag. De 'Chip' wordt van binnen en buiten onderhanden genomen, en na een uurtje blinkt ie weer aan alle kanten. We besluiten een fietstocht in de omgeving te maken, en bezoeken onder andere Piaam, een mini-mini dorpje ten zuiden van Makkum. Er staan twee kerkjes (waarvan er eentje nu vogelmuseum is), een paar boerderijen en wat kleine huisjes. Het oudste kerkje blijkt een lange historie te hebben, verstild in steen. In de 13e eeuw gebouwd van ruwe kloostermoppen, wat een vakmanschap als je bijvoorbeeld naar de gotische ramen kijkt. In die tijd heette het dorpje nog Pyanghum. In 1555 werd het rieten dak vervangen door leien. De stenen toren die op een afbeelding uit 1722 staat, is er niet meer, en is vervangen door een houten ruiter. Ook de leien zijn niet meer, het blijken nu degelijke dakpannen. Maar wat mij betreft mag dit juweeltje zo op de Unesco Werelderfgoedlijst. De middag brengen we door aan de boulevard, en in de kuip onder de parasol. Eindelijk zomer !


Woensdag komen BALLS op bezoek (Louis, Louise, Arnold, Bart).  Gelukkig is het in Makkum iets minder druk dan gisteren, ze kunnen tenminste op het terrein parkeren. Aan het strand vermaken de jongens zich met zand en water. Arnold maakt doorlopend reclame voor mama's werkgever. Bart is nog steeds getekend door de reusachtige hoeveelheid waterpokken die op z'n lijfje heeft gezeten. Aan het eind van de dag lekker een snack in de Piramide, en dan reizen BLLS weer af naar Ouderkerk, Arnold blijft aan boord logeren. Na alles aan boord grondig bekeken te hebben, gaat Arnold te kooi en vallen de oogjes bijna meteen dicht na zo'n inspannende dag in de buitenlucht !  Morgen gaan we varen, via de sluis in Makkum de Friese binnenwateren op,

Makkum

Harlingen - maandagmorgen worden we wakker als de koperen ploert al aan een strakblauwe hemel staat. Met de leenfietsen van de watersportvereniging gaan we naar AH, en slaan groot in. De fietsen hebben een bagagerek voor het stuur, en al waggelend vanwege het gewicht aan boodschappen fietsen we terug naar de jachthaven. Na de lunch schutten we via de Tjerk Hiddessluis naar buiten, we hebben weer geluk, de sluisdeuren staan al open voor een Duits zeiljacht, dat voor ons de sluis invaart. Aan de gespannen poephouding van de dame voorop valt al af te leiden dat dit voor het stel aan boord geen alledaags gebeuren is. Gelukkig weet ze op tijd een grijptouw te pakken, dat daar hangt als hulpmiddel voor kleine open bootjes. Wij leggen op dezelfde hoogte in de sluis aan, tegen de tegenoverliggende sluismuur. Buiten is het op dat moment hoog water, en als de sluiswachter de rinketten meteen vol openzet lijkt het de Niagara waterval wel. Met een hartverscheurende kreet moeten zowel de buurvrouw als haar schipper het grijptouw loslaten, ze hebben verzuimd vast te maken. Ze heeft geluk dat ze niet in het gapende gat met kolkend water tussen wal en schip valt. met een knal komt hun schip tegen de 'Chip' tot stilstand. Op m'n allervriendelijkste Duits heb ik ze verteld dat we in Holland gewend zijn ons schip in de sluis vast te leggen. De tocht naar Kornwerderzand via de 'Boontjes' is een genoegen, helaas op de motor want op dit drukke, smalle vaarwater hebben we recht in de wind. We komen een lange file van zeilboten tegen in de richting van de Waddeneilanden, waarvan al is omgeroepen dat ze tjokvol liggen, dus dat wordt dringen daar.
Na Kornwerderzand gaan we rechtstreeks naar Marina Makkum, tanken en passant de dieseltanks weer vol.

Mariska en John bellen dat ze met Thijs aan het strand van Makkum liggen, dus als we vastgemaakt hebben en ingecheckt zijn wandelen we ook naar het strand. Thijs heeft helemaal de smaak van strand en water te pakken. Tegen het einde van de middag drinken en eten we wat op een van de vele terrasjes op de boulevard, waarna J+M+T retour Akkrum gaan en wij in de kuip in het zonnetje nog even nagenieten.

Dinsdag maken we schoon schip en hopen we nog wat van dit prachtige weer te genieten. Na 3 weken intensief gebruik, hebben de kuip en de buitenzijde een flinke schoonmaakbeurt nodig, van alle ruige tochten op zee is veel zout achtergebleven. En al het Rijnmond vuil, dat zich als laag op de boot heeft verzameld, en door de regen geleldelijk is weggespoeld, heeft overal lelijke zwarte strepen achtergelaten. Je moet er niet aan denken dat als je daar woont, je al die vuiligheid inademt.

Woensdag komen Louise, Louis, Arnold en Bart naar Makkum voor een stranddagje. Daarna blijft Arnold aan boord logeren en varen we door de Friese binnenlanden naar Akkrum.

mh : 541,6

Richting Zuiden

We hebben Vlieland gereserveerd en betaald tot 22 juli, en dat klopt prima met het later gemaakte plan om met Mariska en Thijs terug te varen naar Harlingen, en bij uitzondering zelfs met de maritieme weerberichten. We vertrekken rond kwart voor negen uit de overvolle Vlielandse jachthaven, hijsen direct na de haven het grootzeil en zetten koers naar Harlingen. Thijs vindt het allemaal wel mooi, maar sukkelt na een half uurtje in slaap op mama's schoot. De weersverwachting blijkt weer eens niet te kloppen, het waait harder dan verwacht en de zee is knobbelig. Na twee uur en drie kwartier varen we de haven van Harlingen binnen, en zien de zeesluis nog open staan, de sluiswachter is zo vriendelijk de lichten op groen te laten staan als wij volle kracht doorvaren. Na de sluis gaan we stuurboord uit naar de jachthaven, waar we een armada van zeilboten tegenkomen die naar buiten gaan. We kunnen in dezelfde box liggen als ruim een week geleden, liggen weer naast dezelfde Duitse familie die daar toe ook lag, en die ook op Vlieland bij ons aan de steiger lag. 's Middags gaan we even de stad in, daarna worden we opgehaald door John. We genieten van een heerlijke BBQ in Akkrum, waarna John ons weer aflevert op de boot.

Passagiers aan boord

Met de eerste afvaart van de veerboot uit Harlingen komen Mariska en Thijs naar Vlieland. Het weer werkt gelukkig mee. Nadat we naar de jachthaven zijn gewandeld, gaan Mariska en opa naar het dorp om strandspullen voor Thijs te kopen, emmer, scheppen, vormpjes en dat soort spul. Daarna is het al weer lunchtijd. Na het middagslaapje van Thijs gaan we naar het Noordzeestrand, dat aan de jachthaven grenst. Thijs vindt het allemaal prachtig, sprint steeds de zee in met z'n emmer en valt natuurlijk prompt op z'n achterste in het water. Nadat dat nog een keer gebeurt, mag hij in z'n blote kontje rondlopen. Hij vermaakt zich prima zo. Vanaf het strand zien we een hele vloot plezierboten naar Vlieland komen, de haven loopt helemaal vol. Na het avondeten gaat Thijs versleten te kooi en verkennen Mariska en Cees het eiland per fiets. Morgenochtend vertrekken we met z'n allen vroeg (met het opkomend tij) richting Harlingen.

Stilte na de storm

Op Vlieland is het nu stilte na de storm. Alles en iedereen die hier verwaaid lag, is vanmorgen met het opkomend tij vertrokken. Een even zo grote golf zal vanmiddag wel deze kant opwaaien nu de bouwvak begonnen is.
Wij blijven nog even, en morgen komen Mariska en Thijs. Als het weer het toelaat, varen ze zondag mee terug naar Harlingen. Wij varen maandag door naar Makkum, Louis en Louise met Arnold en Bart komen daar woensdag een dagje. Arnold blijft dan aan boord tot zaterdag, als we in Akkrum de verjaardag van Thijs vieren.

Vandaag ontwikkelt zich tot een prachtige dag, wij zien volle veerboten voorbijvaren, en inderdaad, de jachthaven loopt vol. Wij maken er een rustig dagje van, doen inkopen en proberen de leesvoorraad kleiner te maken. Hiernaast de avondstemming in een volle haven.


Het leuke van AIS is dat je de positie van schepen vanaf je eigen schip nauwkeurig kunt volgen. Zo blijkt de veerboot 'Vlieland' grote stukken van het vaarwater af te steken, vaart dus buiten de betonning, vooral het deel van de VS4 naar de ZS13 boei. De rode streep in de kaart is de door onszelf gevaren route, die komt redelijk overeen met wat de veerboot doet. De bruine vloot maakt het nog veel bonter, die varen vanuit de Vlielander Balg over de Waardgronden in een rechte lijn naar het Inschot. Als het een keer rustig weer is, gaan we dat met opkomend water zeker ook eens proberen. Maar niet dit weekend als we met passagiers Mariska en Thijs de tocht maken, dan volgen we de veerbootroute. Veel zeilers nemen de veel langere route rond de kardinale tonnen, wat vooral bij slecht weer geen pretje is.

Guusjen !

Voor de  niet insiders : guusjen is de term die op Terschelling gebruikt wordt als er iets te bergen valt. Via de marifoon horen we dat de Vlielandse reddingboot 'Graaf van Bylandt' naar buiten gaat voor een  bij de Vlieree in moeilijkheden verkerend zeiljacht, dat door de storm stuurloos de Westmeep in wordt geblazen. Als ik even later gewapend met verrekijker en camera op de duinen sta, kun je achter de 'Richel' het zeiljacht met wapperende gescheurde zeilen met de kijker zien. In een dikke schuimstreep zie je ook de reddingsboot in de buurt komen. Niet veel later is het jacht op sleeptouw genomen, en wordt het met flinke snelheid via het 'Zuider Stortemelk' naar Vlieland gesleept.  Daar staan onder deze omstandigheden metershoge golven, met zelfs brekers tussendoor. Zowel reddingboot als zeiljacht worden regelmatig aan het zicht onttrokken door gigantische hoeveelheden buiswater. Na een krap uurtje komen ze voor de haven, en in de luwte van het eiland wordt de sleeplijn ingekort, om te haven zonder kleerscheuren binnen te kunnen lopen. Zie ook hier. In de haven maakt de reddingboot een ongelukkige manoeuvre, waardoor het zeiljacht met de achtersteven hard op een bruine vloot schip knalt. Dat kan er ook nog wel bij. Uiteindelijk ligt ie afgemeerd aan de reddingbootsteiger. Van de zeilen is weinig meer over.

Als ik op de duinen sta om bovenstaande de volgen, komt een zeiljacht de haven uit. De eerste gedachte is : dapper. Even later komt de havenmeester in z'n RIB erachteraan stuiven, en entert de zeilboot. Kennelijk het havengeld niet betaald. Pas als de portemonnee wordt getrokken, mag het stel echt vertrekken. Je zou toch denken, als je zo'n boot kunt betalen, kan je ook het havengeld wel opbrengen, al is de haven hier peperduur.

In de haven staat het water heel hoog, vandaag is NM dus twee dagen voor springtij. In de loop van de dag neemt de wind enigszins in kracht af, en komt het zonnetje tevoorschijn. Wat een verschil ! Je ziet iedereen uit z'n schulp kruipen en lekker genieten. 's Middags pakken we de vouwfiets, en snuiven nog wat zee-, duin- en boslucht. Terwijl Irene de winkeltjes van het dorp afschuimt, bekijk ik de expositie van Vlieland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Reuze interessant, ik zie foto's en documenten van veel zaken die ik ooit als klein jochie op Vlieland heb gezien, maar die in de loop van de tijd zijn verdwenen.

Harde wind

Vandaag, woensdag 18 juli hebben we de zon nog niet gezien. Vanmorgen in onze kooi hoorden we de wind al gieren door de verstaging, meestal geen goed teken. Op het weerkaartje links is te zien dat Texel en Vlieland net in een gebied met stormachtige wind liggen. Er komt in de loop van de ochtend toch nog een flink aantal zeilers binnen, die de grootste moeite hebben een box binnen te varen. Een van de havenmeesters assisteert in z'n RIB door ze dwars op de wind een duwtje te geven. De 'Waddenzee', een groot bruine-vloot schip loopt binnen, onder grote belangstelling van sensatiezoekers (reken ik mezelf ook toe) op de havenhoofden. Zonder blikken of blozen vaart hij ondanks stroom en dwarswind vlekkeloos de smalle havenmond in, hulde ! Dat lukt niet iedereen, gezien de schade aan de palen in de havenmond.
Gelukkig hebben we internet, Digitenne TV en heel veel ebooks aan boord,  en met zo nu en dan een Nespresso, en later op de dag een wijntje is het wel uit te houden hier.
Na de lunch lijkt het weer tijdelijk iets op te knappen, het waait nog steeds hard, maar het is droog. Per vouwfiets maken we een rit door bossen en duinen, ook onder deze omstandigheden prachtig. Een vervanging van de sportschool, zullen we maar zeggen. We fourageren bij de plaatselijke Spar en waaien terug naar de jachthaven. De meeste mensen zitten binnen in hun boot, bij sommige spartaans ingerichte boten staan ware kunstwerken van zeildoek om enigszins wind en regen buiten te houden. Als wij weer binnen zijn, klettert de regen hard tegen de ramen, als we de Nespresso opstarten. De wijn en worst staan al klaar voor het moment dat de vijf in de klok is !

De zon !

Vanmorgen doet zich een natuurverschijnsel voor : we worden wakker met een stralend zonnetje en een blauwe hemel, dat is genieten. De wind van gisteren is ook al verdwenen. Rondom allemaal zeilers die maken dat ze wegkomen nu het eindelijk kan. We maken schoon schip, ruimen de hondekooi leeg en daarna opnieuw in, verwennen de rolfok met z'n rocon, de techniek wordt nagekeken en genieten in de kuip van de zon onder het genot van een Nespressootje. We besluiten tot een lui dagje, maken een strandwandeling, kijken vanuit een beschut duinkommetje met de kijker naar vertrekkende en binnenkomende jachten.
We krijgen nieuwe buren, een jong stel met een oeroude zeilboot. Ik help bij het lokaliseren van een koelwaterprobleem, bij het binnenlopen van de haven stopte hun motor er bijna mee. Hun motorruimte lijkt wel een museum. Later in de middag komt de buurman triomfantelijk een verrot stuk koelwaterslang laten zien, dat hij heeft vervangen. Hopelijk is het probleem daarmee opgelost.
We doen 's middags inkopen in het dorp, en fietsen langs verschillende plaatsen die bij de TVserie 'dokter Deen' in beeld zijn geweest. In een krantenartikel hadden we gezien dat in het toegangshek van het oude gemeentehuis de wapens van zowel Oost- als West-Vlieland zouden staan. Het herinnert aan de trieste ondergang van West-Vlieland, dat ten prooi viel aan erosie en tenslotte in de golven verdween. Het verhaal van West-Vlieland is hier te vinden. Wetenswaardigheden van Oost-Vlieland : zie hier
De haven ligt vol met de 'bruine vloot', vooral bemand met Duitse scholieren. Bij het weerbericht van Piet Paulusma voor morgen, dat door de havenmeester is aangeplakt bij de toiletten, ontstaat een oploopje als het verhaal de ronde doet dat er voor morgen windkracht 9 verwacht wordt. We wachten maar af  !

Wadtoren op de Richel

Toen wij gisteren op weg van Harlingen naar Vlieland vlak bij de bestemming langs de zandplaat die 'de Richel' heet voeren, zagen wij een vreemd object dat op een reddingshuisje leek. Ook met de kijker konden we niet precies zien of het vast stond of varend was.
Een zoektocht op internet leverde het antwoord : het is een 'wadtoren', zie https://www.natuurmonumenten.nl/alleen-maar-niet-eenzaam

Vannacht is een zeer zware onweersbui over Vlieland getrokken, maar nu schijnt er een prachtig Waddenzonnetje. Je waait alleen uit je hemd. Een verzameling stootwillen moet de druk van de romp tegen de vingerpier opvangen. De Kustwacht geeft een waarschuwing voor windkracht 6.
Na de lunch gaan we per vouwfiets naar het dorp. Ondanks de slechte weersvoorspelling schijnt de zon nog volop. Om de wind te ontlopen fietsen we door de bossen, en snuiven de onvervalste dennengeur op. In het dorp is het ouderwets druk. Ook op de camping trouwens, de echte kampeerders laten zich kennelijk niet ontmoedigen door de slechte zomer.  Rond vier uur komt dan toch de voorspelde regen, wij verkassen naar binnen en proberen de functie van de korte bank in de kajuit als (kinder)slaapplaats weer te herstellen. De vorige eigenaar had kennelijk geen (klein)kinderen en heeft die optie gesloopt, maar het is relatief simpel te herstellen. Mariska komt bij mooi weer waarschijnlijk vrijdag en zaterdag met Thijs logeren, en zo'n kind moet natuurlijk kunnen slapen. Er is weinig verkeer in de haven, niet zo gek onder deze omstandigheden. Wij zien een jong stel in een Marieholm vertrekken, we wensen ze alle sterkte. Wij zijn ooit eens onder zeer slechte omstandigheden onderweg geweest naar Texel, en voeren toen gezamenlijk met zo'n Marieholm. Het leek wel een onderzeeër met z'n lage vrijboord. 's Avonds wordt het weer echt onaangenaam, harde wind en plensbuien.Voor morgen zijn de weersvooruitzichten gelukkig een stuk beter, we gaan dan het eiland richting Posthuis verkennen.

Vlieland

Na een zeer vlotte tocht liggen we na lange tijd weer eens op Vlieland ! Zaterdag met het hele gezin, aanhang en de kleinkinderen bij Louis en Louise de verjaardagen van Irene en Louise gevierd, reuze gezellig om allemaal weer bij elkaar te zijn ! Wij hebben bij John  & Mariska overnacht, Mariska heeft ons zondagmorgen weer aan de jachthaven in Harlingen afgeleverd. Na het schutten naar buiten zijn we op de motor met de volle ebstroom mee naar Vlieland gevlogen. RWS heeft ten behoeve van de pleziervaart in de Blauwe Slenk direkt na de Pollendam en het Pannengat hele rijen gele boeien gelegd, waardoor je grote stukken zonder problemen kunt afsteken. Zelfs sommige veerboten steken nu de route af, tot onze verbazing volgen alle pleziervaarders zonder uitzondering het 'officiële' vaarwater. Op een paar regenspetters na hebben we prachtig zonnig weer tijdens de overtocht.

De Vlielandse haven is voller dan verwacht op basis van de internetmelding, maar wij hebben een prachtig plaatsje op H33. Lekker beschut tegen de westenwind. We hebben geboekt tot volgende week zondag. Bij het afrekenen schrikt iedereen hier, de haven is zo'n beetje de duurste van Nederland. We liggen met de kuip in de zon en uit de wind, het is genieten ! De wind is flink aangetrokken, 18 knopen, buren die aankomen doen een poging de 'Chip' door midden te varen, maar het loopt gelukkig zonder schade af. Het aanleggen bij harde wind blijkt voor velen problematisch te zijn.

Harlingen

Donderdag 10 juli vertrekken we om 10:00 vanuit Marina Makkum naar de sluizen in Kornwerderzand. Het is nog steeds stormachtig, hoewel iets minder heftig dan gisteren. Het laatste stukje IJsselmeer geeft zich moeizaam gewonnen, steile golven. Als we ons bij de sluis melden, blijken we vrijwel meteen geschut te kunnen worden. Op de Waddenzee hebben we de net beginnende vloedstroom door het vaarwater dat 'Boontjes' heet mee. Met alleen de genua op, en met halve harde wind gaan we als de brandweer. Het is heel stil met pleziervaart, achter ons vaart in een klein bootje een Duitser in z'n eentje, die met ons in de sluis lag. Eenmaal op zee verdwijnt hij als snel een stipje aan de horizon. In Harlingen schutten we naar binnen via de Tjerk Hiddeszsluizen, en leggen aan bij de HWSV, waar opa Spaanderman heel vroeger heel lang lid van is geweest. De haven is onlangs helemaal op de schop gegaan, we liggen in een box vlak onder het havenkantoor. De eenzame Duitser komt ook opdagen, hij heeft het dus gehaald. In de loop van de middag komt Mariska langs met Thijs, en tegen etenstijd komt John ook aanwaaien, en eten we gezamenlijk. 's Avonds zoeken we onze 97-jarige tante Toet op, en genieten van de verhalen uit de goede oude tijd. Mariska heeft haar auto achtergelaten, die gaan we vrijdag met onszelf erin terugbrengen. We vieren in Akkrum Irene's verjaardag, blijven daar slapen, en vertrekken op zaterdag met z'n allen naar Ouderkerk, om de verjaardagen van Irene en Louise te vieren. We hopen op zondag (ijs en weder dienende) naar Vlieland te vertrekken. De beschikbaarheid van ligplaatsen op Texel, Vlieland en Terschelling staat tegenwoordig op internet (maar garandeert nog geen ligplaats).

Makkum

Woensdagmorgen wordt er na het douchen gefourageerd bij de Deen supermarkt, dus wat dat betreft bindt ons niets meer aan Enkhuizen. Ondanks de stormwaarschuwing vertrekken een paar dapperen, en na het raadplegen van de nodige weersites besluiten we om 13:00 dat voorbeeld te volgen. Op de te varen koers hebben we halve wind of zelfs nog iets achterlijker. Een rif in het grootzeil en de genua half ingerold, dat zou moeten lukken. Eenmaal buiten het Krabbersgat leggen we koers 5 graden voor, richting Makkum, met als optie Stavoren als het tegenvalt. Echt tegenvallen doet het niet, maar het is wel heftig. We lopen regelmatig 7 knopen bij een windsnelheid van 25 knopen (Bft 6). En vergeet de golven niet, daar ligt met zo'n wind ook de zweep over en die laten zich dan ook goed voelen. Onderweg moet de genua nog iets verder worden ingerold, daar heb je bij die windsnelheid flinke spierballen en een goed evenwichtsgevoel voor nodig, het is alsof je op de rug van een steigerend paard staat. De roerbediening is lastig, je moet continu met veel kracht bijsturen, terwijl je tegelijk je evenwicht moet bewaren onder flinke helling. De sportschool is er niets bij.
Het is dus een heftige tocht, met nog een extra venijnig staartje bij het binnenlopen van Makkum als de wind ons nog even extra wil pesten. We hadden juist wat meer zeil gezet, maar de wind haalt in korte tijd erg aan, en we moeten weer zeil minderen. Maar we zouden het voor geen goud gemist willen hebben, een fantastische ervaring. En de Chip blijkt heel wat aan te kunnen, die gedraagt zich heel prettig (voor zover mogelijk) in deze golven, regelmatig met de neus in de golven en het gangboord in het water. Het grootzeil kunnen we pas binnenhalen als we het kanaal van Makkum een flink eind zijn opgevaren en tegen de wind  in terugvaren naar de jachthaven. Eenmaal binnen in Marina Makkum zou je niet geloven dat het buiten zo heftig is. Alleen stijve spieren en en paar flinke blauwe plekken herinneren er nog aan. Nu lekker aan een wijntje !

Enkhuizen

Nadat de ergste stremming in de Sixhaven is opgelost, kunnen we voor tienen de haven uit. We willen ondanks de harde wind naar Enkhuizen, of als alternatief naar Volendam of Hoorn, als het weer niet meezit. Maar met de wind in de rug gaat het prima richting Marken en vervolgens Enkhuizen. De golven bouwen wel op bij de Hoornse hop en de Chip giert en steigert als een wild paard. Met deze omstandigheden is het stil op het water, we zien zo nu en dan een boot voorbijstuiven. Enkhuizen ligt vol, we stapelen in de vertrouwde buitenhaven.

IJmuiden

In Scheveningen voor vertrek nog even gefourageerd bij de Jumbo aan de haven, de nieuwe boulevard bekeken die nog steeds niet klaar is (maar het heeft alle potentie om iets moois te worden), en natuurlijk een paar haringen gegeten bij de volgens de AD haringtest nr 3 viszaak van Nederland Simonis. Ongelooflijk, de haring wordt verpakt met twee soorten uitjes in een zakje, een koelelement, en een linnen schoonmaakdoekje met citroengeur. Als je dat allemaal ziet, valt de kwaliteit van de haring eigenlijk tegen, waarschijnlijk komen na het winnen van de prijs de mindere partijen in de verkoop. We liggen nu in marina IJmuiden, prachtige vaardag vanaf Scheveningen. Alleen de wind wil niet erg meewerken, na twee uur onder zeil zijn we nauwelijks de pier voorbij. Dan maar het ijzeren zeil bijzetten. Gedurende de tocht draait de wind de hele windroos door, van zuidoost naar pal noord. En met de noordenwind komt ook de kou, maar het blijft gelukkig droog. We varen de marina helemaal rond tot aan onze 'vertrouwde' L-steiger om de afstand tot havenkantoor en de douches zo kort mogelijk te houden. Daarna heerlijk in de kuip, met uitzicht op de laatkomers aan de gastensteiger, onze op de huid gebakken zalm genieten ! Kan geen Herman de Blijker tegen op.

Op zondagmorgen 8-7 worden we wakker met regengekletter. We besluiten om er een rustig zondagje van te maken, en niet, zoals met de cruise, iedere dag een andere haven aan te doen. Morgen komt er weer een dag ! We maken een stevige wandeling naar het strand, het begint steeds harder te waaien, later  horen we een stormwaarschuwing via de kustwacht op marifoonkanaal 16. Verschillende reddingboten zijn actief met het binnenbrengen van jachten die problemen hebben.

Op maandagochtend 9-7 worden we gewekt door het angstaanjagend gehuil van de wind door de verstaging, zelfs stilliggend aan de steiger maken we slagzij en stuiteren we op en neer. Het waait een dikke Beaufort 6, die volgens de weerberichten later op de dag zal afnemen. De barometer is inderdaad in de nacht gestegen, maar tot nu toe heeft dat nog niet tot weersverbetering geleid. Op de windkaart links is het gebied met storm te zien, dat over de Waddeneilanden naar het noordoosten wegtrekt. Het tweede kaartje laat de isobaren zien en de windsnelheden op 10 meter hoogte, dat ziet er nog wat heftiger uit. Gelukkig is er internet, en is veel weerinfornatie openbaar, als je het maar weet te vinden. Van de weerberichten op TV en radio, en zelfs het marifoonweerbericht  wordt je als zeiler vaak niet veel wijzer.

We besluiten in de loop van de maandag toch via het Noordzeekanaal naar Amsterdam te vertrekken. De stront waait van de dijk, maar op het kanaal vaar je hele stukken beschut. We draaien met enige omzichtigheid vanaf het IJ de Sixhaven in, er ligt een grote drijvende kraan die alle tijdelijke voorzieningen die voor de bouw van de Noord-Zuidlijn zijn aangebracht, aan het opruimen is. Ponten, rondvaartboten, binnenvaart en pleziervaart moet daaromheen z'n weg vinden. In de Sixhaven is het zo mogelijk een nog grotere puinhoop, iedereen lijkt wel daar te willen overnachten. En regie van de havenmeester is er niet. We varen zo ver mogelijk de haven in, we kunnen met onze 8 meter meestal nog wel een gaatje vinden, zo ook deze keer. Even later ligt alles vast, er kan geen kano meer bij. Louise nodigt ons telefonisch uit om naar Ouderkerk te komen, ze zal ons per auto oppikken. Dan een verontrustend telefoontje dat de IJtunnel buiten gebruik is, het oppikken aan de Sixhaven wordt nu een probleem. We nemen het pontje naar het Centraal Station, er daar staan Louise, Arnold en Bart ons al op te wachten ! Na een heerlijke maaltijd en een gezellig samenzijn worden we keurig weer bij de Sixhaven afgeleverd.

Scheveningen

Vanmorgen uit Willemstad vertrokken richting Stellendam. Het weer is wisselend, we hebben recht in de wind dus wordt er gemotord. Als we bij Stellendam zijn, twijfelen we of we de zee opgaan, maar als de lucht breekt en er een strook blauw zichtbaar wordt gaan we door. Post Ouddorp meldt een flinke golfhoogte, en in het Slijkgat en rond de tweede Maasvlakte is dat goed te merken. Een klotsbak. We melden ons keurig aan bij de sector Maasmond om de Maasgeul over te steken, maar we hoeven niet uit te wijken en niemand hoeft voor ons uit te wijken. Om 18:45 lopen we Scheveningen binnen en genieten van een gebakken visje. 's Avonds komen Martijn, Liesbeth en Jens nog even langs. Morgen door naar IJmuiden.

Willemstad

Na een paar dagen thuis om bij te komen van alle indrukken op de MSC Opera, en alle kleding even de binnenkant van de wasmachine te laten zien, zijn we op donderdagmiddag 5/7 met onze eigen boot vertrokken voor de jaarlijkse 'grote' vaarvakantie. De auto leek wel een vrachtwagen, en de kar van jachthaven Herkingen moest een aantal keren heen en weer om alles aan boord te krijgen. Het was zo heet in de haven, dat we na de havenmeester gemeld te hebben dat onze box voorlopig vacant is, klokslag 15:30 meteen zijn vertrokken. Het op- en inruimen heeft Irene onderweg gedaan. Als alles opgeruimd is, vraag je jezelf altijd af waar alles toch is gebleven. De tocht gaat in noordelijke richting, we proberen de sluizen van Grevelingen, Krammer en Volkerak allemaal te nemen. Het is erg rustig op het water, helaas staan alle sluizen 'verkeerd' dus moeten we toch redelijk lang wachten. Het wordt al snel duidelijk dat we vandaag niet verder dan Willemstad zullen komen.
Onderweg een incident : op het Volkerak varen jachten meestal buiten het officiële vaarwater, en nemen het smalle en ondiepe 'Noordergat'. Als we in de aanloop van het Noordergat zitten, komen we wat kleine binnenvaart tegen, geen probleem, maar dan zien we met hoge snelheid een hele grote jongen aan komen jakkeren, die op de ondiepte een angstwekkend hoge hekgolf trekt. We kunnen geen kant op, en stuiteren zo goed en zo kwaad als het gaat door de enorme grondzeeën. Wat een idioot. In de consternatie vergeten we naar de scheepsnaam te kijken, dit rechtvaardigt een aangifte. Een klein motorbootje had hier grote problemen gehad,
De luchten die overkomen zijn erg dreigend, soms zien we rondom bliksemschichten naar beneden schieten. Net voor het aanleggen in de Krammersluis begint het toch nog onverwacht te hozen, en dat blijft zo tot we om 21:15 aanleggen in de jachthaven van Willemstad. De gastensteiger ligt vol, dus moeten we dubbel parkeren. De stortbuien nemen nu tropische vormen aan, en helaas blijkt er door het bakboordraam een soort waterval naar binnen te komen.Minimaal gekleed trek ik alle schroeven aan de buitenkant na, wat de waterval doet stoppen, maar het is wel duidelijk dat de renovatie van de raamafdichtingen niet te lang meer kan wachten. De steak met gebakken krieltjes smaakt daarna uitstekend.

Cruise Noorse fjorden juni-juli 2012

De internet verbinding aan boord via satelliet liet zeer te wensen over, onderweg konden we helaas geen blog uploaden. Dus hier in een keer het hele verhaal. Bijgaand een paar foto's, deze hele serie en nog veel meer zijn te bekijken op Picasaweb

Dag 1 : vertrek IJmuiden

Klokslag 18:00 vertrekken we vanaf de Felison terminal richting zee. We zijn even bang geweest dat de gemorste brandstof bij het bunkeren roet in het eten gooit, alle milieuinstanties zijn uitgerukt, en de haven wordt 's middags  afgesloten met een drijfkussen. Een speciaal schoonmaakbootje komt het spul opzuigen en lost dat in een klaarstaande tankwagen. Maar dan we mogen vertrekken !
Net buiten de pieren komt de loodsboot aanspurten om de loods op te pikken. Door de harde wind en bijbehorende zeegang is dat moeilijk, de loodsboot stuitert op en neer. Pas als de MSC Opera flink bijdraait durft de loods de sprong aan. Vanuit de hut kunnen we dankzij onze laptop met navigatieprogramma de positie, koers en snelheid op de voet volgen. Het zicht op zee is adembenemend mooi. Ons eerste diner aan boord smaakt voortreffelijk. Opvallend is de goede geluidsisolatie van de motoren : je hoort en voelt niets terwijl je vaart. ’s Nachts gaat het steeds harder waaien, op een gegeven moment 42 knopen, een dikke windkracht 9.

Dag 2 :  op zee

We maken geen haast met het ontbijt, maar zijn om half tien eigenlijk al te laat. Gelukkig kijkt het personeel niet zo nauw. Het waait nog steeds erg hard, het schip gaat merkbaar op en neer en heen en weer. We komen steeds verder op zee waar de oceaandeining ongehinderd komt aanrollen. We kijken op het bovenste dek waar de zwembaden liggen. Het zijn complete golfslagbaden geworden. De zonnedekken zijn vanwege de storm afgesloten.  In het theater wordt een presentatie gegeven van alle excursies die voor veel geld worden aangeboden. We besluiten nog niets te boeken, maar dat ter plaatse te bekijken. Daarna is het alweer lunchtijd, we kiezen het ‘light’ menu maar zelfs dat blijkt een hele hap, weggespoeld met een uitstekende fles witte wijn. Daarna een schoonheidsslaapje want zo’n cruise blijkt toch vermoeiender dan je zo zou denken. Als we wakker worden, zijn de bewegingen van het schip nog weer heftiger, soms stampt het behoorlijk. De verkoop van reispillen en het gebruik van kotszakken neemt grote vormen aan. We varen ter hoogte van het Deense Hanstholm, aan de Jammerbocht, een treffende benaming. Ik probeer te internetten via de satelliet, maar dat is geen succes. Als dan ook nog mijn cruisekaart door de computer wordt ingeslikt, laten we het internet aan boord maar voor wat het is. De zon breekt door, en de wind begint langzaam af te nemen. We steken ons in gala (de dresscode voor vanavond), en gaan (zoals iedereen) verplicht samen met Captain Giacomo Romano op de foto. We hebben het niet zo op Italiaanse kapiteins, maar misschien krijgt deze foto ooit nog historische waarde. Daarna wordt in het theater het hele scheepsmanagement voorgesteld, gevolgd door een spetterende show van een Italiaanse illusionist. Veel oude trucs met zwevende en in  stukken gehakte dames, maar wel heel professioneel. En dan is het al weer tijd om te eten, we bestellen nu alleen maar een fles water en enkele onderdelen van het menu, want deze hoeveelheid eten gaat onze opnamecapaciteit te boven. Na een heerlijke capuccino aan de bar en oorstrelend gezang van een oogstrelende zangeres zoeken we onze kooi op, morgen is het vroeg dag voor het verkennen van Oslo, de verwachte aankomsttijd is 8 uur. (’s nachts om 4 uur komt de loods aan boord voor het binnenvaren van de Oslofjord).

Dag 3 : Oslo

Ondanks het slechte weer komen we zelfs voor schema-aankomsttijd aan. Om half acht is het al spitsuur in het ontbijtrestaurant, waar we stevig ontbijten om opgewassen te zijn tegen de ontberingen van zo’n stadsbezoek. Gelukkig is het een stralende dag, alle ingrediënten voor een geslaagd bezoek zijn voorhanden. We hebben geen dure excursie aan boord geboekt, en dat is maar goed ook, want pal voor de boot staat de hop-on hop-off toeristenbus te wachten. Met nog een flink aantal ondernemende mede-cruisers bekijken we vanuit deze dubbeldekker de bezienswaardigheden van Oslo. Het net voltooide peperdure marmeren operagebouw dat gedeeltelijk onder zeeniveau is gebouwd, de parlementsgebouwen, de kathedraal, het marktplein dat ooit door nijvere bewoners aan een moeras is ontrukt, de universiteit, het koninklijk paleis, en vandaar naar ons eerste bezoekdoel : het Vigelandpark. Beeldhouwer Vigeland blijkt een nijver man te zijn geweest, hij heeft een partij beelden gemaakt die je niet voor mogelijk houdt. Allemaal mensen in karakteristieke poses, jong, oud, mooi, lelijk, alles kom je tegen. Met als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt de granieten zuil die van onder tot boven uit in elkaar verstrengelde lichamen lijkt te bestaan. Het is de toeristische trekpleister van Oslo, het is er erg druk met bussen uit alle omliggende landen. Vandaar hoppen we verder met onze bus naar een meer landelijk gedeelte van Oslo, waar verschillende musea staan, en waar de Koninklijke familie haar zomerresidentie heeft. We stappen op de terugweg uit bij het stadhuis, een werkelijk schitterend architectonisch kunststukje, dat we kennen van de jaarlijkse uitreiking van de Nobelprijzen. We wandelen terug naar de MSC Opera langs de haven, waar veel oude zeilschepen en museumschepen liggen. Eenmaal aan boord doen we ons tegoed aan een maaltijd in het buffetrestaurant, en leggen ons dan op ligstoelen te ruste op het gigantische zonnedek. Zo hebben we ons een cruise voorgesteld ! Om half vier uiterlijk moest iedereen weer aan boord zijn, de schemavertrektijd is vier uur. Een Duitse dame is niet komen opdagen, we wachten vergeefs nog tot half vijf, en dan laat de kapitein onverbiddelijk de trossen losgooien. De Duitse dame moet op eigen gelegenheid maar in Stavanger zien te komen. Als de zon gaat zakken, zoeken we ons eigen balkon op, en zien de prachtige Oslofjord aan ons oog voorbijtrekken. Vanavond diner met casual dresscode, morgen hopen we op net zo’n mooie dag als vandaag voor het bezoek aan Stavanger.

Dag 4 : Stavanger

Ondanks het late vertrek uit Oslo komen we prima op tijd aan in Stavanger. Het weer is voorbeeldig, weinig wind en een strakblauwe lucht. Er liggen al twee grote cruisschepen in de haven, de Costa Fortuna en de MSC Magnifico. Er is nog slechts een klein stukje kade beschikbaar, maar we worden keurig ingeparkeerd. Het voordeel van deze plek is dat we bij het van boord gaan meteen in de oude vissersstad terecht komen, met smalle straatjes en schattige houten huisjes. Halverwege brengen we een bezoek aan een oude, nu museumfabriek voor het inblikken van sardientjes, het ‘Norwegian canning museum’. Sardines komen hier (nog steeds) in overvloed voor, we zagen in een oud filmpje dat de netten zo vol sardines zaten dat ze niet eens ingehaald konden worden, maar met schepnetten leeggeschept moesten worden. In die filmpjes is ook te zien dat het verwerken van sardien een hard beroep was, alleen de directiekamer ademde een rijke sfeer, de rest was armoede troef. Bijzonder van de Noorse sardines was, dat ze gerookt werden voor het inblikken. We mogen wat van de sardines volgens oud recept proeven, ze zijn inderdaad heerlijk. Intussen is het vele handwerk niet meer rendabel, en is de laatste fabriek zo’n vier jaar geleden naar Polen verplaatst. Sinds er zoveel olie is gevonden voor de Noorse kust, is het land zo welvarend dat de visvangst hier nauwelijks nog beoefend wordt. Met het kaartje van het sardinemuseum kunnen we ook het maritieme museum in, maar dat blijkt nauwelijks de moeite waard. We slenteren door de gezellige stad, en trekken met veel moeite eindelijk wat Noorse Kronen uit de flappentap. Veel banken hebben kennelijk geen boodschap aan Maestro en Visa. Met de net verworven Kronen kunnen we de Kathedraal bezoeken. Oorspronkelijk dateert deze van 1125, maar het gebouw werd in 1272 door brand verwoest. Daarna is de Kathedraal opnieuw gebouwd in Gotische stijl, en vandaag de dag is het de oudste nog originele kerk in Noorwegen.  Het eerste geheugenkaartje zit al vol foto’s, en moet gewisseld worden. Nooit gedacht dat Noorwegen zo fotogeniek is !

Uitgeput van de lange voettocht keren we terug aan boord, kleden ons om in korte broek en T-shirt. Op dek 11 in het buffetrestaurant genieten we van een verlate lunch en buiken uit in een ligstoel op het zonnedek. Het vertrek naar Flåm is vastgesteld op 17:30. Op ons balkon dat in de zon ligt en uitziet op de kade, installeren we ons om het vertrek te kunnen volgen. De laatste passagiers die terugkomen van de georganiseerde excursies komen op het nippertje aan voor de schemavertrektijd, maar we vertrekken toch precies op tijd. Vanavond een Italiaanse avond in het theater, we laten ons verrassen ! Het blijkt een zang- en dansprogramma te zijn. ’s Avonds wint het Italiaanse elftal van de Duitsers de halve finale van het EK, wat tot grote vreugde onder de Italianen leidt.

Dag 5 : Flåm

Als we ’s morgens in alle vroegte wakker worden, varen we al in de Sognefjord. De loods is midden in de nacht bij het eiland Fedje al aan boord gekomen, dat is ongeveer de plaats waar je de Sognefjord binnenvaart.  De Fjord is 205 km lang, de aanblik is majestueus, met rondom steil oprijzende rotswanden, sommige tot 1500 meter hoog en bovenop met sneeuw bedekt. Geen wonder dat deze fjord op de Unesco werelderfgoedlijst staat. Op het navigatieprogramma op de PC is precies te volgen hoe de loods slingerend zijn weg zoekt door de smalle diepe fjord, hier en daar 1350 meter water onder de kiel. Op sommige plaatsen moet hij ook nog rekening houden met hoogspanningskabels die met grote doorhang de fjord oversteken. Jammer is dat er tussendoor een flinke regenbui langskomt. Flåm ligt helemaal aan het einde van een zijarm van de Sognefjord, de Aurlandsfjord. Bij aankomst in Flåm blijken er al twee grote cruiseschepen voor anker te liggen. Ons schip mag als enige tegen de kade aanleggen. Het is in de fjord al een komen en gaan van tenders van de voor anker liggende schepen. In Flåm wonen naar zeggen maar 120 inwoners, en die krijgen nu een paar duizend toeristen op hun dak. Als we na een stevig ontbijt naar het station lopen om een kaartje voor het steilste en meest ingenieuze spoortraject te kopen, blijken meer mensen op dat idee te zijn gekomen. Op de schermen verschijnt achter de een na de andere vertrektijd het onheilspellende ‘sold out’. Met een paar medereizigers in spe rekenen we uit dat we net nog de trein van 16:05 kunnen nemen om op tijd terug te zijn om de boot niet te missen. Als we in de queue bijna bij het loket zijn, komt ook achter 16:05 ‘sold out’ te staan. Voor ons vandaag dus geen treinreis. 

We maken een wandeling door Flåm, en bezoeken het treinmuseum. De spoorbaan, inclusief de tunnels, is honderd jaar geleden in meer dan twintig jaar helemaal met de hand aangelegd. Het dagloon in die tijd was 2 Kronen, nu kost een retourtje voor een treinreis van drie kwartier 360 Kronen (ruim 50 Euro). Bij het bekijken van de foto’s van de aanleg krijgen we respect voor het geweldige werk, dat zonder moderne apparatuur geklaard moest worden.

Als we via een toeristische route terugwandelen naar de MSC Opera, zien we onze bemanning oefenen met de reddingsboten. Alle boten aan bakboordzijde zijn te water, en de mannen vermaken zich met het varen van rondjes. Als we later vanaf ons balkon zien hoe de boten weer aan boord gehesen worden, wordt duidelijk dat het oefenen geen luxe is. Er wordt in het Italiaans flink gescholden voordat alles weer op z’n plek hangt.

We varen ’s avonds de route terug door de Sognefjord en gaan dan bakboord uit naar de Hjeltefjord richting Bergen.

Dag 6 : Bergen

’s Nachts horen we de wind loeien en de regen kletteren. Gelukkig varen we beschut door de Hjeltefjord, en komen precies op tijd om 07:00 aan voor de kade. Zo’n hoog schip als de Opera is een geweldige windvanger, en het kost de nodige moeite om tegen de kade aan te leggen. Na het ontbijt gaan we meteen Bergen in, regen en wind trotserend. Jammer dat het weer niet erg meewerkt. De bezienswaardigheid, en deel uitmakend van de Unesco werelderfgoedlijst is de Bryggen aan het havenfront. Aan de Bryggen staan nog een aantal stokoude houten huisjes, ooit waarschijnlijk in gebruik als pakhuizen in de Hanzetijd, die nu voor het grootste deel als winkel, koffiezaak of restaurant dienst doen. Helaas is er nog weinig nering, de Noren zijn kennelijk laatbloeiers, want voor 10 uur, en bij sommigen zelfs 11 uur kom je niet binnen. Van de oude Bryggen zijn niet alleen de huisjes aan de havenkant bewaard gebleven, maar een heel wijkje erachter.  Je kunt je goed voorstellen hoe de sfeer hier in het verleden geweest moet zijn.

Tussen de stortbuien door proberen we een oude kerk te bezichtigen, die blijkt helaas ook dicht. De vismarkt is al wel open, bij de kraampjes zijn kreeften, krabben, gerookte zalmen en stokvis prachtig uitgestald, en bij sommigen mag je proeven. De prijzen zijn naar onze maatstaven hoog, dat geldt eigenlijk voor alles wat hier te koop is. We laten de vis de vis, want om zo’n moddervet en sterk ruikend stuk zeebanket in je koffer te stoppen lijkt ons niet zo’n goed idee.

De ergste stortbuien ontwijkend, lopen we terug langs de haven. Er liggen veel watersporters, we spotten zelfs een Nederlandse zeilboot. Pleziervaart wordt afgewisseld met enorme supply schepen voor de olie-industrie. Moderne bijlstevens hebben hier de overhand.

We zoeken de MSC Opera weer op en komen bij van de ontberingen bij een hete kop Cafe Americano in Café ‘ Le Vele’  op dek 11, het zonnedek (dat er verder erg verlaten bij ligt).

Om 14:00 gooien we de trossen al weer los voor de lange reis van 718 zeemijl over de Noordzee naar Southampton, de tocht duurt twee nachten en anderhalve dag (43 uur volgens de planning, gerekend met een vaarsnelheid van gemiddeld 17 knopen). Met dit weer en deze windkracht zal dat wel weer een flink aantal zeezieken opleveren. Bij de ruige tocht van IJmuiden naar Oslo kon je aan de receptiebalie zeeziekte pillen krijgen. Eerst moest je tekenen voor iedere pil afzonderlijk, in een later stadium werden zonder problemen hele strips verstrekt. We hebben nogal wat mensen gesproken, die door de zeeziekte in de kooi werden gehouden. We zien wel hoe druk het is vanavond bij het galadiner, waar iedereen netjes gekleed verwacht wordt. Iedere dag wordt aangegeven wat de dresscode is, vandaag dus voor de tweede keer deze reis ‘ gala’.  Het is leuk om te zien wat men verstaat onder ‘gala’, de meningen daarover lopen kennelijk nogal uiteen. De vorige gala-avond werd opgeluisterd door een zeer bont gezelschap. De Engelsen, Italianen en Nederlanders zijn over het algemeen van grote afstand te herkennen ! Na het diner gaan we met onze tafelburen nog even het vertier opzoeken, eerst de miss Opera verkiezing in de Caruso lounge, en later een drankje in een wat rustiger ambiance bij een van de live zangeressen in de Cotton Club. Het is al ver na middernacht als we de kooi inrollen.

Dag 7 : Op zee

We hebben de ‘Do not disturb’ mededeling aan de deur gehangen, want we willen in ieder geval een klein beetje uitslapen. De ontbijtzitting in ons vaste restaurant is al voorbij als we gedoucht en aangekleed zijn, dus gaan we naar het buffet-restaurant, wat bijna de hele dag geopend is. Er zijn kennelijk meer mensen die moeilijk uit bed konden komen, want het is erg druk. Het is een relaxte dag, het zonnetje schijnt, maar de wind waait stevig. Nu vaart de MSC al bijna twintig kopen, dus die snelheid moet je bij de windsnelheid optellen in het geval dat je recht in de wind vaart, zoals nu. We verpozen beurtelings op ons balkon, het zonnedek en het achterdek. De vele olieplatforms in dit deel van de Noordzee vormen een mooi decor.

We melden ons vast bij de Engelse immigration, twee man sterk zijn ze in Bergen aan boord gekomen, ze varen mee tot Southampton. Na inspectie van onze paspoorten en boordpas krijgen we te horen, dat we in Southampton van boord mogen.
In het theater worden we voorgelicht over de ontschepingsprocedure als we overmorgen in IJmuiden aankomen.. Daar is goed over nagedacht zodat de passagiers dat niet meer hoeven te doen. Letterlijk alles wordt je uit handen genomen. Het werd een leuk verhaal met vele anekdotes over onnozele passagiers en de domme vragen die ze kunnen stellen. Bijvoorbeeld over passagiers die in pijama moeten ontschepen (komt naar verluid iedere reis voor), als ze de avond tevoren bij het te kooi gaan hun koffer inpakken en in de gang zetten, zonder kleding voor de volgende dag eruit te laten. Die koffers worden alvast verzameld en in een opslag vlakbij de uitgang gezet, en als eerste ontscheept. We gaan het meemaken !

Dag 8 : Southampton

Als we in alle vroegte de Solent invaren, ziet het weer er nog redelijk uit. Dit is de plaats waar binnenkort de zeilwedstrijden op de Olympische Spelen gehouden zullen worden. Als we rond 8:30 aan de kade in Southampton aangelegd hebben, miezert het al. Er gaan hier zo’n 400 Engelsen van boord, tegelijkertijd wordt het dagritme aangepast aan de tocht naar zuidelijke wateren die na IJmuiden wordt gemaakt. Dat betekent dat het tijdstip van het diner wordt verlaat naar 21:00. De ochtend brengen we lezend door op dek 12, een ruimte die ’s avonds als disco in gebruik is. Hoewel, als we de gemiddelde leeftijd aan boord bekijken, dan zal er wel niet veel animo voor discogeweld zijn…We lunchen met de rem erop, we eten maar twee van de zes gangen, we zijn bang voor de weegschaal als we thuiskomen. Als de regen iets minder is geworden, maken we te voet een snel rondje door het oude centrum van Southampton. Er is hier en daar nog wel iets ouds te zien, zoals de oude Romeinse stadsmuren, maar voor de rest is het nauwelijks de moeite waard. Als de regen weer z’n best gaat doen, spoeden we ons terug naar de boot en brengen we de rest van de middag lezend door. Precies op tijd vertrekken we richting IJmuiden, het zicht op zee is er niet beter op geworden. Vanavond wacht ons nog het galgenmaal, en het inpakken van de koffers, die voor middernacht op de gang moeten staan met speciale labels, die bepalen in welke groep we kunnen ontschepen. En het voldoen van de rekening van alle uitgaven tijdens de cruise, ik hoop dat we geen extra hypotheek hoeven af te sluiten. Voor een Italiaanse firma is alles uitstekend georganiseerd, wij hebben ze op het evaluatieformulier dan ook prima beoordeeld.

Dag 9 : Aankomst en ontschepen in IJmuiden

’s Nachts varen we op topsnelheid met de stroom mee door het Kanaal, en arriveren dan ook ruim voor schematijd in IJmuiden. Om 8 uur moeten we de hut ontruimen, we hebben dan al gedoucht en de haren in de plooi. Een laatste ontbijt in restaurant Caravelle gaat er goed in, dat wordt vanaf nu weer afkicken en waarschijnlijk afvallen. We bekijken vanaf het promenadedek hoe de ‘Opera’ kunstig achteruit wordt ingeparkeerd op z’n aanlegplaats bij de ‘Felison’ terminal. Alle ontschepers worden in het theater verwacht, en worden in 8 groepen achter elkaar naar buiten geleid. Iedereen heeft een sticker in een bepaalde kleur ontvangen voor de koffers, het ontschepen gaat op kleur. Wij zijn bij de op een na laatste groep ingedeeld, in totaal duurt het toch wel anderhalf uur voordat zo’n 900 man/vrouw weer op de kade staat. De koffers staan ook keurig op kleur gesorteerd en de parkeerplaats van de auto is nog geen 100 meter. We spoeden ons naar huis met als bagage een onvergetelijke vakantie op de MSC ‘Opera’.