zaterdag 28 juni 2014

Doerak (4) Brand aan boord ....


vrijdag 27 juni.  Vandaag staat de tocht van Emmeloord naar Lemmer op het vaarprogramma. Een korte reis, dus we doen rustig aan, we ontbijten op ons gemak en gooien rond 10 uur de trossen los.
Nel en Irene zijn nog aan de afwas, als Wil uit haar hut komt en alarm slaat als er tussen de kieren van het motorluik heftige bruingele dampen omhoogstijgen. We hebben nog geen 50 meter afgelegd, draaien net de Lemstervaart op. Voor vertrek heb ik de motorruimte nog geïnspecteerd en het oliepeil gemeten, alles was op dat moment op het oog OK. Ik denk aan een fikse kortsluiting, en maak het motorluik open om te kijken wat er aan de hand is. Onmiddellijk slaan er vlammen een meter hoog de lucht in. Mijn eerste reactie is dat luik moet weer dicht, dat lukt met enige moeite, het kost wel  een deel van m'n wenkbrauwen en oogharen, wat van de toch al niet overvloedig aanwezige haardos en, naar later blijkt, een verbrande neuspunt en lippen.
De eerste zorg van een schipper is de bemanning veilig aan wal te krijgen, de adrenaline zorgt er voor dat de film die zich voor je ogen ontrolt, en die je eigenlijk niet wilt zien, een soort vertraagd afspeelt terwijl je hersens snel alle opties om een rij zetten om voor zover mogelijk, dit tot een goed en veilig einde te brengen.

Je kunt je niet voorstellen hoeveel rook er in korte tijd ontstaat, mijn eerste prioriteit is iedereen uit de giftige rook te krijgen. Ik roep dat iedereen zo snel mogelijk naar buiten moet. Nel (als BHV-er !) heeft de tegenwoordigheid van geest een brandblusser en een blusdeken aan te reiken, maar ik heb al besloten dat het motorluik onder alle omstandigheden dicht blijft en dat blussen van later zorg is. Alle elektra, hekschroef, boegschroef, elektronische motorbediening is dood. De motor blijft ondanks de brand lopen, dus kan ik de boot in de richting van de walkant sturen, doe dan alle deuren dicht en sprint naar het voordek.

Het lijkt een eeuwigheid te duren, maar als we eindelijk tegen de kant liggen (die voornamelijk bestaat uit riet en vooral veel brandnetels), heeft Irene zich al heldhaftig laten zakken, en kan ze melden dat er vaste grond onder de voeten is. Daan en Wil staan dan nog op het achterdek, in de rookkolom, die moeten naar het voorschip worden begeleid. Met vereende krachten laten we iedereen vanaf het voordek op de wal zakken.

Nu blijkt dat alle telefoons nog op de boot liggen, dus baan ik me een weg door de brandnetels, zie op een paar meter afstand een paar wegwerkers, en roep of ze 112 willen bellen, en ren dan naar de receptie van van der Valk met het zelfde verzoek. Dit zijn de meldingen :








De politie met zwaailicht en sirene is er in no time, de vrijwilligers van de brandweer moeten eerst opgepiept worden dus dat duurt zo'n 10 minuten. De ambulance zien we niet, die is waarschijnlijk door de politie afbesteld als ze vaststellen dat die niet nodig is. De politie meldt, dat er ook vanaf de nabijgelegen snelweg naar 112 gebeld is, in dit soort noodsituaties is iedereen alert.

Intussen smoren de vlammen door gebrek aan zuurstof en rookt het alleen nog erg. De brandweer komt met groot materieel, het schuimkanon wordt op de kant al uitgeprobeerd, maar uiteindelijk hoeft dat niet meer gebruikt te worden, als twee brandweermannen met persluchtmaskers binnen poolshoogte hebben genomen. Ik kan ze er op het nippertje van weerhouden de ramen in te slaan van de stuurboorddeur, die standaard op slot zit, en stuur ze naar de bakboorddeur die ze zo kunnen openen.  De gasfles wordt uit voorzorg van boord gehaald, die bevindt zich helemaal voorin het schip, bereikbaar via een dekluik. Alle ramen en deuren gaan nu weer open, maar de CO meting blijft alarmerend. CO (koolmonoxide) is zwaarder dan lucht, en blijft dus samen met de overige extreem giftige gassen in de boot hangen. Met een grote ventilator klaart de brandweer dit probleem. Nel kan haar bril van boord halen, want met -6 is de wereld zonder bril heel wazig.

De politie neemt wel mijn gegevens op, maar gelukkig zijn er geen gewonden, en dan stopt de bemoeienis van de politie. De verdere afhandeling is uitsluitend een zaak van de booteigenaar en z'n verzekering. Bij van der Valk wordt iedereen gastvrij opgevangen en van koffie voorzien. De verhuurder in Sneek heb ik al direct toen de hulptroepen aanwezig waren gebeld, die is gelijk in de auto gesprongen en komt na 40 minuten aanrijden. De brandweer is dan al weer de spullen aan het opruimen. Napratend met de brandweer stellen we vast, dat als ik het luik van de motorruimte niet had teruggelegd, het hele houten interieur compleet met al onze spullen een prooi van de vlammen zou zijn geworden.

Samen met de verhuurder trek ik de boot weer naar de haven van van der Valk. De verzekeringsexpert is al snel ter plaatse en gaat met de verhuurder aan de slag.
Wij overleggen hoe we het beste hier vandaan komen, Daan en Wil willen zo snel mogelijk naar huis. De schoonzoon van de verhuurder is inmiddels ook ter plaatse. Hij brengt Nel, Irene en mezelf terug naar Sneek om de auto's op te halen.  Terug in Emmeloord ruimen we de boot leeg, alles stinkt door de rook een uur in de wind. De enige echte brandschade door vlammen is een jack van Irene, dat op de bestuurdersstoel hing toen het luik openging, Een mouw is verbrand door de uitslaande vlammen.

Als de auto's gepakt zijn, het is dan al een uur of  drie in de middag, genieten we van een lekkere lunch bij van der Valk, de verhuurder van de boot biedt aan de kosten daarvan voor z'n rekening te nemen. Het familiebedrijf is zeer ontdaan, in het 35-jarige bestaan hebben ze dit nog nooit meegemaakt.
Als we bij van der Valk vertrekken, is de boot al met een sleepboot die uit Urk is gekomen, onderweg naar Sneek. Daan en Wil worden naar Leiden gebracht, Irene en Nel rijden samen naar Maassluis.
Met Nel drinken we nog een glas op de goede afloop, gelukkig is alles zonder persoonlijke ongelukken verlopen. Maar het is wel iets waar we de komende tijd nog wel eens aan de borreltafel over zullen napraten....

vleugellam aan de kant

de gasfles van boord !

de schade in de motorruimte

wat een puinhoop

bijkomen van de bemanning bij gastvrije van der Valk






Doerak (3)


Donderdag 26 juni. Vandaag staat er een prachtige tocht op het programma, dwars door de schilderachtige NW-Overijsselse veengebieden, door de Kalenberger gracht, Heuvengracht, Giethoornse Meer, Blokzijl, Vollenhovener Meer, de Voorster Sluis en dan de Noord Oost Polder door tot Emmeloord. Daar willen Daan en Wil ons verwennen met een diner in hun favoriete van der Valk restaurant, waar je je boot voor de hotelingang kunt aanleggen.
In tegenstelling tot de sombere weerberichten blijkt het een prachtige vaardag te zijn. We genieten volop. In het karakteristieke Blokzijl gaan de dames op verkenning uit, en komen thuis met de nodige proviand en een heerlijke nieuwe haring. Via het Vollenhovense Meer geraken we bij de ingang van de Noord Oost Polder, waar het waterpeil zo'n 6 meter onder het IJsselmeerpeil ligt. In de Voorster sluis zak je dus met je boot in de diepte. De sluiswachter probeert onze boot in tweeën te knippen, de sluisdeuren gaan al dicht als de voor ons liggende boot de sluis uitvaart, en wij dus op snelheid de zich sluitende deuren angstig dicht naderen. Onze 15 ton wegende boot kun je niet in metertje stilleggen. Gelukkig bemerkt de sluisbediening hun fout op tijd, de deuren gaan weer terug open, en wij slippen er doorheen. Door het prachtige Voorster Bos en het plaatsje Marknesse waar we weer en sluis passeren en nog verder zakken, komen we aan bij Emmeloord. In het haventje van van der Valk leggen we aan. Na een wandeling door de buitenwijken van Emmeloord hebben we voldoende trek gekregen om ons culinair te laten verwennen bij onze grootste vaderlandse hotelketen. Daan en Wil bedankt voor het heerlijke diner !

scilderachtig Overijssel

de sluis in Blokzijl

Blokzijl

Voorster sluis 

Emmeloord voor van der Valk

de gevaren route

woensdag 25 juni 2014

Doerak (2)


woensdag 25 juni. In Joure halen we bij de bakker 's morgens voor het ontbijt croissants, sûkerbolle en lekker brood, daar komen we de dag wel mee door. Reisdoel voor vandaag wordt De Kluft, in het Nationale Park de Weerribben bij Ossenzijl in NW Overijssel. In een ver verleden zijn we hier vaker geweest, het is een van de mooiste stukjes Nederland aan het water. Via het Tjeukemeer, Echtenerbrug, het oude riviertje de Linde, de Linthorst Homansluis (die in de plaats is gekomen van de historische Driewegsluis) en de Ossenzijler sloot belanden we uiteindelijk in De Kluft. Dit is de eerste watersportplaats waar het echt druk is, we kunnen nog net een plaatsje vinden om af te meren. Op het dek bij een heerlijk zonnetje is het goed toeven hier, de lege-glas voorraad groeit snel. Na een verkenning te voet van het hele terrein, dat ook een camping huisvest, trakteert Nel op een heerlijke capuccino. Morgen gaan we de Kalenbergergracht op, richting Muggenbeet.


















De gevaren route :




dinsdag 24 juni 2014

Doerak (1)


Maandag 30-6 Met twee auto's, vijf personen en veel bagage vertrekken we maandag naar Sneek, om met de gereserveerde Doerak 1150 de Friese wateren onveilig te maken. Rond half twee zijn we bij Holiday Boatin aan het Ges.
Na de administratieve plichtplegingen moet de schipper een proeve van bekwaamheid afleggen, voordat de boot kan worden meegegeven. Na een klein rondje 't Ges en twee keer een 360 graden draai in een uiterst krappe ruimte worden de stuurmanskunsten goed genoeg bevonden om  zonder verdere instructie met het pronkstuk van de vloot te mogen vertrekken. Het is dan al na drieën, maar dat deert niemand, het is prachtig weer en vanaf het hoge achterdek is het uitzicht over de Friese wateren prachtig. De dames laten de stemming stijgen onder het genot van een glaasje wijn.





De snelheid van de Doerak en het vaargedrag zijn niet helemaal om over naar huis te schrijven, we dreigen ons reisdoel De Princenhof (onderdeel van Nationaal Park Alde Feanen) niet op tijd voor de belangrijke WK wedstrijd van het Nederlands elftal te bereiken. We steken aan bij een mooie aanlegplaats van  Marrekrite aan de Peanster Ie, en genieten van de verrichtingen van onze helden. Tegen Chili wordt het 3-0, we worden eerste in de poule !
















Dinsdag 24-6. We varen op ons gemak naar de Princenhof. Dat is voor ons een feest van herkenning, maar maken het rondje niet helemaal af, met dit slagschip zijn de nauwe watertjes nauwelijks te bedwingen.


























Ons reisdoel voor vandaag is Joure, we vinden een plaatsje bij de plaatselijke jachthaven in het kanaal. De mooie luchten maken al snel plaats voor een paar voorbijtrekkende miezerige buien. We doen inkopen voor de komende dagen bij de plaatselijke AH.

's Middags komt Maris nog even langs met de jongens, ook John schuift later aan bij een heerlijke vismaaltijd. In de loop van de avond zien we de zon weer verschijnen tegen een mooie Hollandse wolkenlucht.


De gevaren route op maandag en dinsdag :
















donderdag 19 juni 2014

Verandering van spijs


Volgende week gaan we Friesland en NW Overijssel onveilig maken per (huur-) motorboot.
Opstappers zijn Daan, Wil en Nel.
De keuze van de boot is eerder bepaald door de accommodatie dan door uiterlijk schoon, eigenlijk is het gewoon een lelijke eend van 11,5 meter. Bovendien voorzien van hek- en boegschroef, een gruwel voor de rechtgeaarde vaarder, en meer bedoeld voor mensen die geen idee hebben hoe ze een boot aan de kant moeten krijgen. Ook voorzien van een eigen aggregaat, TV en Digitenne, da's dan wel weer handig als we de verrichtingen van het Nederlands elftal willen volgen. We hopen maar dat de weergoden ons goedgezind zullen zijn !
Voor meer info over de Doerak LX 1150 Salon "Apple Tree" : zie hier.


Intussen worden als voorbereiding van de daarna geplande tocht met onze eigen 'Chip' naar de Duitse Wadden, alle relevante zeekaarten vervangen door prints van de nieuwste digitale kaarten. Er is in twee jaar tijd veel veranderd, bij Texel is het Molengat volledig verzand, evenals het Plaatgat bij Schiermonnikoog. Schiermonnikoog is sowieso buiten beeld, de gemeente heeft geen geld meer om de dichtgeslibde jachthaven uit te baggeren. Sommige wantijen zijn juist weer dieper geworden, we kunnen nu met onze diepgang van 1,3 m voor het eerst sinds jaren weer onder Terschelling door, 'Oosterom' naar Ameland. Van de Duitse wadroutes zijn de meeste goed bevaarbaar, maar spannend blijft het. De Wadden vormen een ruig natuurgebied, dat continu verandert. Het idee dat je op het ene moment rond hoogwater vaart over een zandplaat, waar een paar uur later de zeehonden weer liggen te zonnen, blijft fascinerend. Je ritme wordt volledig bepaald door de natuur, twee keer per dag hoogwater en twee keer per dag laagwater, je moet constant rekenen of er voldoende water is om te kunnen varen. De maanstand, de luchtdruk en de windrichting kunnen dan nog een verschil in waterstand van zomaar een halve meter betekenen. Voor meer Waddeninfo : zie hier


donderdag 12 juni 2014

Oosterschelde


Woensdag 11-6
Na alle leuke tussendoortjes met de 'Texelstroom', de 'Stormvogel' en de nieuwe sloep "Puur' van John en Maris wordt het hoog tijd om de 'Chip' uit z'n winterslaap te halen. De afgelopen weken hebben we de nodige spullen aan boord gebracht, en de antennes voor Navtex, Digitenne en nood-marifoon op hun nieuwe plaats gemonteerd. Alle elektronica en navigatieinstrumenten zijn volgens de laatste stand der techniek met een multiplexer volledig galvanisch gescheiden aan elkaar geknoopt, dus hoog tijd om te testen of alle geplaatste stekkertjes en de multiplexer programmering doen wat ze moeten doen, gelukkig blijkt alles zonder mankeren naar verwachting te functioneren, als we woensdag rond lunchtijd de jachthaven verlaten en koers zetten naar Zierikzee. Herman meldt dat hij ons in Spanje op Marinetraffic kan zien varen !

Zeelandbrug op afstand
Het weer is prachtig, lekker windje maar helaas voor ons recht op de kop. In het nauwe en door beroepsvaart druk bevaren Mastgat en Zijpe is voor kruisen eigenlijk geen ruimte, dus varen we op de motor. Eenmaal op de Oosterschelde zien we de Zeelandbrug in volle glorie op ons afkomen, we kunnen in principe met onze masthoogte net onder de bogen doorvaren, maar als we vlak bij de brug zijn gaat het beweegbare gedeelte open en varen we mee met de daar wachtende zeilers. Je hoort de automobilisten al klagen, binnen de kortste keren staat er een fikse file.
Als je de Zeelandbrug gepasseerd bent, zie je al meteen de havenhoofden van het kanaal naar Zierikzee. Zoals gewoonlijk ligt de haven vol, een paar grote motorjachten nemen de plaats in van wel tien zeilboten. Wij leggen naast twee zeilboten van ongeveer gelijke lengte aan.

Onderweg hadden we al telefonisch contact met Matthijs en Joke, die op hun buitenverblijf in Ouddorp aan het genieten zijn. Matthijs komt ons per auto ophalen ! In de sprookjesachtige omgeving van het buiten genieten we van een heerlijke BBQ. Hier hoor je nog de vogeltjes fluiten. Als de zon al lang onder is, fietsen we met z'n allen naar het strand, waar we in 'Paal 10' nog van een afzakkertje genieten. Als Matthijs en Joke ons weer in Zierikzee afzetten, is het al na middernacht, de jachthaven is al in diepe rust.





de route van Grevelingen naar Zierikzee
















Donderdag 12-6
Op donderdagmorgen komt de havenmeester al vroeg langs om het havengeld te incasseren van de vorige dag, hij is waarschijnlijk bang dat we zonder betalen vertrekken. Rond kwart voor tien gooien we de trossen los en varen het havenkanaal uit richting Roompot aan de Oosterscheldekering. De wind laat het nu helemaal afweten, en dus varen we weer in rustig tempo met de stroom mee op de motor.
Niet ver van onze bestemming laat zich even een bruinvis zien, snuivend haalt ie adem en verdwijnt dan voorgoed weer onder water. Soms zwemmen ze een tijdje naast de boot, deze keer helaas niet. Het blijft een aparte ervaring, zo'n prachtig dier die kunstjes uitvoert naast de boot.
De Roompot Marina lijkt bij aankomst wel uitgestorven, in het seizoen is op de meldsteiger altijd een havenmeester voor de ontvangst en het uitdelen van een ligplaats. Nu is het hok op slot, en liggen er een paar verdwaalde sloepen zonder mensen aan boord.

de Chip aan de meldsteiger
Wat een rust aan de Oosterschelde
Wij kiezen na draadloos contact met het havenkantoor een mooi plaatsje met prachtig uitzicht over de Oosterschelde.
Het enige nadeel is dat je te voet een kwartier onderweg bent naar toiletten en douches, maar dat nadeel nemen we graag op de koop toe. We verbazen ons over de rust op het water, het is toch al bijna half juni maar je ziet heel weinig schepen die varen. Ook de jachthavens zijn een oase van rust.




Het lijkt wel een Waddeneiland of de Mediterranee


's Middags verkennen we het nieuw opgespoten strand en de daarop gebouwde strandwoningen. Een eldorado voor gezinnen met kinderen. Als je niet beter zou weten, waan je je hier op een Waddeneiland of aan de Middellandse Zee !










de route van  Zierikzee naar de Roompot















Vrijdag 13 juni
De ongeluksdatum verleidt bijna tot het deze dag in bed blijven, maar het Nederlands elftal speelt vanavond z'n eerste WK wedstrijd in Brazilië, en die willen we graag zien. Met Digitenne en de TV die we aan boord hebben, kunnen we gelukkig alles perfect ontvangen. Na een lekkere douche en verse broodjes hijsen we de zeilen en varen we met de stroom mee de Oosterschelde op voor de reis naar de thuishaven Herkingen.
Deze keer voldoende wind, in het Mastgat soms zo vlagerig dat we het gangboord in het water zeilen.
's Avonds zien we een fantastische wedstrijd van het Nederlands elftal tegen Spanje, met een magistrale van Persie en Robben en een onverwachte 5-1 overwinning  ! Om nooit te vergeten, zie hier .

 de thuisreis