zondag 23 juli 2017

Hotel Chip is weer open


Zondag 23-7.  Kleinzonen Arnold en Bart hebben vandaag aangemonsterd aan boord van de 'Chip'. Met een dikke windkracht 5 en zware onweersbuien wordt het geen zeilen, maar ander vertier. Krabben vangen, de speeltuin hier op de marina. En in de omgeving bijvoorbeeld een bezoek aan het subtropisch zwemparadijs in Goes, Neeltje Jans, het Watersnood museum in Ouwerkerk, en het Maritieme museum en Brandweer museum in Hellevoetsluis. En misschien als afsluiting het Maritieme Museum in Rotterdam (professor Plons).

Maandag 24-7. Vandaag een educatief dagje Zeeland met Arnold en Bart in het Watersnood Museum in Ouwerkerk. Het museum is gehuisvest in de caissons die gebruikt zijn om het stroomgat bij Ouwerkerk te sluiten. Het was het grootste en moeilijkst te sluiten gat in de dijk na de Watersnoodramp, het heeft nog tot november 1953 geduurd tot het na de nodige tegenslagen gesloten kon worden.

Zie o.a. hier . In een vorige blog heb ik daar na een bezoek aan een ander moeilijk te sluiten stroomgat, de 'Schelphoek', al eens over geschreven, zie hier. In de Schelphoek zijn de rauwe littekens van de Watersnoodramp nog goed te zien, het tracé van de oorspronkelijke dijk is daar niet hersteld, zoals dat in Ouwerkerk wel gebeurd is. Daardoor liggen de caissons waarin het museum is gevestigd, nu een stuk landinwaarts. het is nauwelijks te bevatten wat voor natuurgeweld hier heeft huisgehouden.

Onderweg naar Ouwerkerk rijden we over de Zeelandbrug, met ruim 5 km de langste brug van Nederland.  Na het museumbezoek rijden we terug naar Herkingen via de N57, die over de halfdoorlatende Oosterscheldedam en de Brouwersdam is aangelegd. We zijn op de Brouwersdam aan het Noordzeestrand even uitgestapt om de dam te bewonderen, en om een welverdiend ijsje te eten.

Dinsdag 25-4. De weersverwachtingen voor vandaag zijn niet al te best, we besluiten daarom naar Goes te rijden, waar het 'Omnium' subtropisch zwemparadijs is gevestigd. Het is een giga-groot complex met zwembad, sporthallen, en zelfs een camping. De jongens en ook opa en oma vermaken zich opperbest daar. Het schouwspel van dikke mensen die uit de steile glijbanen aan het eind als een kurk uit de fles worden geschoten, verveelt niet gauw.


Woensdag 26-4. Eigenlijk willen de jongens toch nog wel gevaren hebben tijdens de logeerpartij. Het weer ziet er goed uit, dus varen we naar het oostelijke Mosselbank eiland, waar een beschut strandje ligt. Bart wordt al een goede stuurman !

Aan het einde van de middag varen we terug naar de thuishaven, en pakken we in om naar Maassluis te rijden. Voor de jongens is dit de laatste dag voor ze donderdag morgen weer opgehaald worden. Vrijdag gaan ze ze zelf met het gezin een weekje met een motorboot varen. Als afsluiting eten we lekker bij de McDonalds in Vlaardingen, en slapen we met z'n allen de laatste logeernacht in Maassluis.










maandag 10 juli 2017

Vreemd gegaan


Zondag 9-7.  We zijn weliswaar net thuis met de 'Chip', maar de 'Stormvogel', de mooie Victoire van Martijn en Liesbeth ligt aan z'n landvasten te rukken om te vertrekken. In hun vakantie willen ze de Wadden op, maar met twee jonge kinderen kan de reis er naar toe over zee een behoorlijke uitdaging zijn. Daarom wil Martijn de boot zonder kinderen vast een eind in de goede richting varen, en daar klaarleggen om met het gezin te kunnen opstappen.

De eerste etappe in dit plan is de boot in Hellevoetsluis voor de Goereese Zeesluis te leggen, en volgende week via Scheveningen naar den Helder te varen.
Het eerste gedeelte naar Hellevoetsluis is vanaf Scharendijke zo'n 7-8 uur varen, zonder rekening te houden met de sluistijden van de tussengelegen 3 sluizen. Er blijkt geen bemanning beschikbaar dit weekend, daarom meld ik me als vrijwilliger aan om de tocht mee te maken, die wij met de 'Chip' twee dagen geleden in omgekeerde richting hebben afgelegd.

Na het inladen van vast een deel van de vakantie-uitrusting, vertrekken we klokslag 12 uur vanuit Scharendijke. Er is absoluut geen wind, dat wordt motoren. Maar de zon straalt aan de hemel, dit wordt een tochtje louter genieten.
In tegenstelling tot onze eigen tocht, waar alle sluizen tegen zaten, hebben we nu totaal geen oponthoud. In Bruinisse moeten heel even aanleggen, Martijn springt gelijk te water om af te koelen.

Na de laatste sluis (de Volkerak) lijkt er wind te komen, en kunnen toch de zeilen worden gehesen.
Voor we daar aan toekomen, moeten we eerst de Haringvlietbrug passeren. Op de pijlers is af te lezen, dat op dit moment de maximale doorvaarthoogte  van het vaste deel 13,4 m is. Is dat niet voldoende, dan is er een ophaalbrug, die 1x per uur draait. Probleem is dat de exacte masthoogte van de ' Stormvogel' niet bekend is, maar Martijn besluit de gok te wagen. Dat blijkt inderdaad een gok, want de antenne schraapt de brug. De Windex blijft net nog staan....
Intussen maakt de wind een lange neus en verdwijnt weer, dus glijden  we over een rimpelloos Haringvliet op de motor naar de Heliushaven in Hellevoetsluis.


Als we om 20:00 aangemeerd liggen, en Martijn het liggeld voor een week heeft betaald, haalt Liesbeth met de jongens ons weer op.

Dit was een heerlijk dagje om af te kicken !





vrijdag 7 juli 2017

Terug op honk


Vrijdag 7-7. Vandaag staat de terugreis gepland van Willemstad naar Herkingen, onze thuishaven. Het is prachtig weer, we ontwaken en ontbijten in een traag tempo. Nog even foerageren bij de Jumbo, en dan gooien we om half twaalf los. De Volkeraksluizen liggen om de hoek. Als we daar aankomen, staan de sluisdeuren nog open, maar ondanks onze marifoonoproep naar de sluisbediening gaat voor onze neus het licht op rood en worden de sluisdeuren gesloten. Dat wordt aanleggen aan de wachtsteiger om op de volgende opening te wachten.

De wind haalt intussen steeds meer aan, als we na de Volkeraksluis over het Noord- en Zuid Volkerak varen, moeten we recht tegen de wind en de golven opboksen. Eigenlijk komt dat niet goed uit, we varen op de laatste liters diesel die we nog in Makkum getankt hebben. Onder normale omstandigheden ruimschoots voldoende, maar door de benodigde langere reistijd en het grotere vermogen houdt het nu niet over. De laatste mijlen naar de Krammersluis zijn echt bar, uithalers tot 18 knopen wind recht op de kop. En de sluis gaat net dicht als we aankomen. Weer een uurtje wachten, het schutten gaat hier door de zoet / zoutwaterscheiding extra langzaam.

Vanaf de Krammersluis is het nog geen half uur varen naar Bruinisse, waar we door de Grevelingensluis de Grevelingen kunnen opvaren. Het verhaal wordt eentonig : ook hier moeten we een volledige cyclus wachten voor we geschut kunnen worden. Maar dan ruiken we de heerlijke zilte lucht van ons thuiswater.  Op werkelijk de laatste druppel diesel varen we rond half zes de jachthaven Herkingen binnen, en parkeren we de 'Chip' in box D37. De 'Chip' is een zeilboot, in geval van nood hadden we de laatste loodjes kunnen zeilen.

Als eerste gaat de 'Duitse landvast' ( = stroomkabel) in het stopcontact op de wal, en gunnen we onszelf een lekkere Nespresso, daarna gaan we de boot uitladen. De auto staat nog op z'n plek waar hij is achtergelaten. De auto-elektronica heeft zichzelf afgeschakeld, de afstandsbediening werkt dan niet meer. Pas als er een echte sleutel aan te pas komt (die verstopt zit in de afstandsbediening), schakelt alles zichzelf weer in. Een prima systeem, dat voorkomt dat je na langere stilstandstijd met een lege accu geconfronteerd wordt.

Ongelooflijk wat uit alle hoeken en gaten uit de 'Chip' komt, het past maar net in de auto. En dan blijft er nog veel aan boord, want na dit intermezzo van verjaardagen en een onderhoudsbeurt bij de cardioloog gaan we na een week of twee weer varen, waarschijnlijk richting Belgische kust.
Maar voor nu zit het erop, we hebben een prachtige vakantie zonder brokken of ander ongemak gehad met veel mooi weer, en fantastische stukken op Noordzee en Waddenzee kunnen zeilen !
Voor het eerst in jaren hebben we geen Staandemastroute hoeven varen.


de vandaag gevaren route :











En zo zag ons rondje Nederland (tot nu toe dit jaar) er uit :




donderdag 6 juli 2017

IJmuiden - Willemstad


Donderdag 6-7. Vandaag willen we een flinke ruk zuidwaarts maken. Bij vertrek 2h na HW IJmuiden zullen we bij een gemiddelde snelheid van 5 knopen over het hele traject van 50 zeemijl stroom mee hebben. Dat betekent dat we vandaag in alle vroegte om 5 uur moeten vertrekken. De wekker loopt om 4:15 af.

Het is al niet echt donker meer rond die tijd, hoewel de zon nog niet op is. Er zijn nog een paar dwazen die om die tijd vertrekken. De navigatie verlichting en de verlichting van de instrumenten gaat aan, dat gebeurt bij ons niet vaak. We hijsen al in de haven het grootzeil. Het is prachtig weer, weinig zeegang, en weinig wind. Dit wordt een lange motordag, de tank zit gelukkig vol.

Het is boven land extreem nevelig. De kust is nauwelijks te zien. Van Zandvoort zijn alleen de contouren van de hoogbouw te zien, van Noordwijk het karakteristieke profiel van Huis ter Duin. We varen verder van de kust dan normaal, omdat we direct op de Maasmond bij Hoek van Holland aansturen, en ook zoveel mogelijk van de oostelijke wind willen vangen. Tegen de tijd dat we ter hoogte van Scheveningen zijn, heeft de zon al zoveel kracht ontwikkeld dat de nevel langzaam optrekt. De Maasvlakte met z'n stoompluimen van de centrales is goed zichtbaar.

De oversteek van de Maasmond verloopt soepel, we melden ons keurig per marifoon aan en blijven gedurende de oversteek standby, maar we worden verder met rust gelaten. Met behoud van koers en snelheid lopen we de in- en uitvarende schepen  allemaal mis. De golven vallen deze keer mee, de eb loopt op z'n eind en met de opkomende vloedstroom varen we het Slijkgat in. Daar beginnen de eerste onweersbuien met harde wind zich al aan te kondigen. We krijgen ook op zout water weer eens wier in de schroef, even schrikken maar we zeilen ook nog, de motor blijft zachtjes meedraaien. Maar we lopen door het oponthoud net een sluisopening van de Goereese Sluis mis. We zien de sluis nog open staan, de brug is al dicht, maar daar kunnen we met onze doorvaarthoogte gemakkelijk onderdoor. We roepen de sluisbediening per marifoon op, maar de sluiswachter is onvermurwbaar. De deuren gaan voor onze neus dicht. Dan maar noodgedwongen een uurtje wachten.

Op het Haringvliet hebben we een deja-vu met waterplanten. Deze keer lopen we bij de Slijkplaat zelfs helemaal vast. We kunnen ons met moeite uit de ondoordringbare groene massa bevrijden. Dit hebben we op deze plaats nog nooit meegemaakt.

We zoeken vanaf hier de diepere vaargeulen op, daar kunnen we de waterplanten mislopen. In Nederland schijnt er nu echt iets mis te zijn in het zoete water, op deze manier wordt watersport onmogelijk. In het verleden waren er incidenteel problemen, nu manifesteert het zich in alle hevigheid in water tot wel 3 meter diep.

De onweersbuien die zich al eerder aankondigden, breken nu echt los. Met striemende regen, donderslagen, rondom bliksemflitsen en 18 knopen wind recht op de kop worstelen we naar Willemstad. Mijn Weer-on-line petje, een herinnering aan een weercursus bij het instituut van 'Weeronline'  oprichter Gerrit Hiemstra, overleeft de windvlagen niet, en rust nu tussen het fonteinkruid.

We bellen onderweg met de jachthaven in Willemstad om een box te regelen, maar reserveren doen ze niet. De Haringvlietbrug kunnen we in het midden van het vaste gedeelte passeren, we hoeven niet op de eenmaal uurlijkse brugopening te wachten.
Als we om 18:15 in Willemstad aankomen, zijn de twee havenmeesters nog net aanwezig (dat zijn hier ambtenaren, einde werktijd normaal stipt 18:00), en kunnen we aanleggen in de laatste box die nog beschikbaar is. De gastensteiger is zoals gewoonlijk bezet met ruimliggende ZGM's (zeer grote motorboten). Sommige zelfs dubbel geparkeerd, waardoor onze manoeuvreerruimte minimaal is.

Ruim 13 uur varen zit er op. Eenmaal in de box knapt het weer op, en kunnen we in het zonnetje lekker bijkomen.



De vandaag gevaren route :


woensdag 5 juli 2017

IJmuiden seaport marina


Woensdag 5-7.  De langetermijn weersverwachtingen voor de aanstaande week zien er niet goed uit. Omdat we een aantal vaste afspraken in de komende twee weken hebben, besluiten we, dat we vanaf Volendam gaan proberen om in de komende twee tot drie dagen via IJmuiden snel over zee naar onze thuishaven Herkingen te varen. Een ambitieus plan, maar als er niet teveel tegenzit zeker haalbaar. Voor vandaag betekent dat IJmuiden, of als het meezit zelfs Scheveningen.

Maar we hebben Volendam even na tienen nog niet goed en wel verlaten, of we lopen onderweg naar het Paard van Marken al vast in grote gebieden met fonteinkruid. Dat is een waterplant die vanaf de bodem naar het wateroppervlak groeit, en daarbij wel drie meter diepte kan overbruggen. De laatste jaren stijgt de overlast explosief, en er schijnt geen kruid tegen gewassen. Het is van oorsprong een vijverplant. ('veel fonteinkruidsoorten vormen een belangrijke voedselbron voor watervogels. Voor boten kan fonteinkruid een bron van ongenoegen zijn, omdat schroeven erin verstrikt kunnen raken. Met speciale watermaaiers wordt het fonteinkruid daarom in toom gehouden.) Zie ook hier, en de info en stellingname van Rijkswaterstaat.

Je merkt dat er iets mis is, als de boot plotseling snelheid verliest, doordat kiel en roer als een maaimachine grote bossen planten meenemen. En als de schroef erin verstrikt raakt, daalt meteen het motortoerental. De KNRM heeft al verschillende keren totaal vastzittende boten moeten bevrijden. Op de hele weg van Volendam naar Amsterdam verliezen we veel tijd met het gedoe. We proberen via de diepere vaargeulen te varen, maar daar drijven grote bossen losgeslagen waterplanten, en heb je dus hetzelfde probleem. Voor ons voorlopig geen Markermeer meer.

Via de brug bij Schellingwoude, de Oranjesluizen en het Noordzeekanaal varen we naar de zeesluis van IJmuiden (zie foto). Voor vandaag wordt de Seaport Marina ons eindpunt.

Louis, Louise met Bart en Arnold komen aan het eind van de middag gezellig even langs, we gaan op het strand met ze een hapje eten.











De vandaag gevaren route :



dinsdag 4 juli 2017

Lemmer - Volendam


Dinsdag 4-7. Door de harde wind was het gisteren zo druk in Lemmer, dat we een zeilboot bemand met een stelletje Germanen naast ons kregen liggen. Dat vinden we prima, maar we hebben wel meteen de afspraak gemaakt dat we bij de eerste brug- en sluisopening om 9 uur willen vertrekken. Eerst nog even een douche, en vers brood halen bij de bakker naast de sanitaire inrichting.
Tegen negenen horen we overal motoren starten, er zijn meer mensen die vandaag bij het voorspelde mooie weer uitvaren naar het IJsselmeer of de tegenover liggende Noordoostpolder. Onze Duitse buren zijn op tijd wakker, en varen meteen mee naar de sluis. Zij willen naar Stavoren zeilen.

Wij willen vandaag de marina bij Volendam zien te bereiken. Die route voert via het Naviduct bij Enkhuizen. Het Naviduct is een aquaduct in de Houtribdijk over de weg Enkhuizen-Lelystad, gecombineerd met een sluis die IJsselmeer en Markermeer scheidt. Wind is er nauwelijks, dus tuffen we op de motor.  De stuurautomaat neemt de stuurman het meeste werk uit handen, die hoeft alleen maar uit te kijken of er geen schepen op ramkoers liggen, en te controleren of de elektronica niet de fout in gaat.

Al snel verhuist Irene naar het voordek, niet alleen vanwege de rust en de zon, maar vooral door de ongelooflijke zwermen muggen die ons in de kuip teisteren. De hele boot zit onder een dikke laag zwart groene kleine mugjes, die massaal doodgaan en dan een smeerboel achterlaten. Als we Hoorn gepasseerd zijn, komt er ook nog de plaag van waterplanten (Fonteinkruid) bij. Het hele Markermeer is op ondiepe plaatsen hiermee bezaaid. Het gaat ten koste van de vaarsnelheid, de planten blijven hangen aan kiel en roer, en raken zelfs soms verward in de schroef.

Onderweg reserveren we telefonisch vast een ligplaats in de Volendam marina, box Alpha 69 deze keer. Even na half vier liggen we vast. Langzaam zien we het onvrijwillig meegesleepte fonteinkruid omhoog komen drijven. En we zijn kennelijk niet de enige slachtoffers, overal op de steiger liggen hopen fonteinkruid die uit het water gevist zijn. Met de waterslang spuiten we hele boot schoon, er liggen overal muggenlijken. Wat een smeerboel.

Na de schoonmaakoperatie hebben we geen zin meer Volendam te gaan verkennen, dat doen we morgen op de mooie leenfietsen die hier bij de receptie staan. Kunnen we gelijk onze inkopen doen bij Deen. Daarna varen we via de Oranjesluizen, het IJ en het Noordzeekanaal door naar IJmuiden. Kunnen we de komende dagen bij het verwachte mooie weer met hoge temperaturen lekker luieren op het strand.
Zaterdag gaan we met de familie Arnold's verjaardag vieren.

De blog passeert vandaag de mijlpaal van 70.000 (!) pageviews :










De vandaag afgelegde route :





zondag 2 juli 2017

Joure - Lemmer


zondag 2-7. We vertrekken rond half elf richting Lemmer, via een enigszins alternatieve route. We gaan via de Scharster Rijn, Scharsterbrug, het Tjeukemeer, de Follegasloot en de Grote Brekken. We moeten dan wel de brug in de snelweg A6 passeren, maar we missen de beruchte Spannenburg brug in het Prinses Margrietkanaal. Rond de brug in de A6 is het nog even spannend, het is daar erg verondiept. De dieptemeter piept als een bezetene, maar we lopen net niet vast. Gelukkig liggen er al boten te wachten, wij zijn net de boot die de brugwachter doet besluiten de brug te draaien. Binnen de kortste keren staat er een file van heb ik jou daar op de A6.

Na de Grote Brekken draaien we Lemmer in, wat staan hier een mooie huizen aan het water. De prijs laat zich raden, alleen maar dure boten en auto's voor de deur. Voor we in het centrum van Lemmer zijn, moeten we twee bruggen passeren en 5 Euro bruggeld aftikken. Te deponeren in het klompje aan de hengel van de mooie brugwachtster, een sieraad voor Friesland.


In de kom in het centrum spotten we een mooie ligplaats, maar we hebben buiten de grote boom met een nog grotere kruin gerekend, die onze mast tegenhoudt als we willen aanleggen. Dan maar aan de overkant, waar ook nog een plaatsje vrij is (zie foto, wij zijn de vijfde boot van achteren gerekend aan de linkerzijde).

We liggen achter een Tsjechisch gezin, die in Sneek zo'n lelijke huurmotorboot vol stootwillen hebben opgehaald. We maken ze wegwijs in het systeem van betalen voor stroom en douches met een SEP kaart. Als we door Lemmer slenteren ziet Irene een mooi jack hangen, dat voor mij moet worden aangeschaft. Verder genieten we van het mooie weer, en bekijken vanuit de kuip vanachter een glaasje wijn met Franse kaasjes hoeveel boten hier wel niet passeren.

maandag 3-7. 's Morgens om 8:05 bij het marifoon weerbericht van de Kustwacht wordt er een stormwaarschuwing gegeven, windkracht 6 of meer langs de kust en op het IJsselmeer. Dat wordt een extra dagje rust in Lemmer. Het weerbericht voor morgen ziet er prima uit, we gaan proberen dan Volendam te halen. We hebben nu alle tijd om te provianderen en schoon schip te maken

Het weerbericht blijkt het deze keer bij het rechte eind te hebben :

















de zondag gevaren route :

zaterdag 1 juli 2017

Joure


Vrijdag 30-6  / zaterdag 1-7.  Vrijdag is zoals verwacht een grijze dag. Na de lunch vertrekken we met Mariska's auto richting Akkrum. In Joure staat Akkrum al op de wegwijzers, een afstand van 13 km via Terherne, het dorp dat bekend is van de Kameleon films. We zijn op tijd om Thijs van school te halen, hij heeft een continurooster tot 14:00.

Irene wordt door John ingewijd in de geheimen van de motormaaier, het gas gaat vol open. In de loop van de middag komt de verwachte regen, 's avonds als John ons weer terugbrengt naar de jachthaven van Joure plenst het nog steeds. Wel een lekker gehoor als je in bed ligt, nu maar hopen dat het morgen beter is. We hebben wel besloten nog een dagje te blijven liggen, kunnen we morgen als het weer volgens verwachting opknapt de weekendboodschappen doen.

Zaterdag begint nog miezerig, maar in de loop van de dag trekken de wolken weg en krijgen we 's middags zelfs een lekker zonnetje. We maken er een rustige vakantiedag van, we luieren en lezen in de kuip. Het plan is morgen naar Lemmer te vertrekken, en daarna het IJsselmeer over te steken.

Wetenswaardigheden van Joure :

Joure (Fries: De Jouwer) is de hoofdplaats van de gemeente De Friese Meren. Joure heeft 13.000 inwoners. Joure is rond 1400 ontstaan boven op een zandrug op een kruising van waterwegen naast het voormalige dorp Westermeer.

Inwoners van Joure worden Jousters genoemd; in de volksmond worden ze ook wel Jouster Keallepoaten (kalfspoten) genoemd. De Friese ‘keallepoat’ (kalverpoot) is een koekoffer, die onze voorouders brachten aan de watergeest uit dank dat hij hun land zoveel water had toebedacht. Het product bestaat uit twee langwerpige koeken die naast en tegen elkaar aan worden gebakken en daardoor op kalverpoten lijken. Ze worden gemaakt van roggebloem, honing en verschillende kruiden.

Nu we het over bakprodukten hebben, kunnen we het Friese suikerbrood niet onvermeld laten. Fryske Sûkerbôle is wittebrood waarin korrels suiker zijn meegebakken. Naast tot 40% parel- of greinsuiker wordt er kaneel en soms ook gembersiroop aan toegevoegd. In Friesland werd het brood cadeau gegeven aan
moeders die bevallen waren van een meisje. Kaneel en gember zou een helende werking hebben en sterker maken voor het moederschap. Was het een jongetje, dan kreeg de moeder krentencake.

De plaats Joure is van oudsher geen stad, maar tevens te groot om een dorp te worden genoemd. Naar Oud-Friese traditie wordt zo'n plaats een vlecke genoemd. Over de oorsprong van de naam Joure, of De Jouwer zijn verschillende theorieën. Veelal wordt gedacht dat het van het Friese woord Hjouwer komt, dat haver betekent. In 1466 verwierf de vlecke het recht op een weekmarkt. Ruim 15 jaar later, in 1482, kwam hier tevens het recht op een jaarmarkt bij: Jouster Merke. Die wordt nog ieder jaar gehouden op de vierde donderdag van september.

In de crisis-jaren was er veel bedrijvigheid in Joure. De turf die kwam van onder andere het Nannewiid (door turfafgraving ontstaan meer, ten zuiden van Oudehaske), werd vervoerd op pramen, die in Joure werden overgeladen in skutsjes. Dit overladen gebeurde op de plaats, waar nu de kerk "de Oerdracht" staat. Sommige straatnamen (zoals "Eeltsjebaes, Aukebaes en Hettebaes") herinneren nog aan de scheepswerven, waar nieuwe skutsjes en pramen werden gemaakt, maar ook veel reparaties werden verricht. Voor de oorlog was Joure deel van een uitgebreide paardentram-netwerk. Daarmee was Joure verbonden met Sneek, Lemmer en Heerenveen.

De naam van Joure is verder onlosmakelijk verbonden met die van Douwe Egberts. In 1753 begon de vader van Douwe Egberts, Egbert Douwes, aan de Midstraat in Joure een zaak in koloniale handelswaren, die is uitgegroeid tot de bekende koffiebrander. Jarenlang zat er nog een DE-winkel aan de Midstraat. Deze is op 24 oktober 2014 gesloten.

Tot de gemeentelijke herindeling van 1984 Joure deel uit van de voormalige gemeente Haskerland, en daarna tot 2014 van de voormalige gemeente Skarsterlân. Joure is nu de hoofdplaats van de gemeente De Friese Meren.